Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Mariana G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 1017/05 odrzucającego skargę Mariana G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C. z dnia 22 lutego 1999 r. (...) w sprawie pozbawienia prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego oraz zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. p o s t a n a w i a: odrzucić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 10 czerwca 2005 r. IV SA/Wa 1017/05, odrzucił skargę Mariana G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C. z dnia 22 lutego 1999 r. (...), wydaną w przedmiocie pozbawienia prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego oraz zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, powołując się na art. 58 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
W uzasadnieniu wskazano, iż katalog spraw podlegających właściwości rzeczowej sądów administracyjnych, określony w przepisach art. 3 par. 2 i art. 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie obejmuje kontroli aktów wydawanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.
Stosownie natomiast do treści art. 83 par. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./ w związku z art. 1, art. 476 par. 2, art. 477[8] Kpc, od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych stronie przysługuje odwołanie do właściwego sądu powszechnego.
Marian G. złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, opierając ją na następujących podstawach:
"1. Naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię tj. określenie w postanowieniu, że jest to "skarga kasacyjna na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) i nieuwzględnienie jej pozostałych elementów (...).
2. Naruszenie przepisów postępowania poprzez uznanie, że katalog spraw określonych w przepisach art. 3 par. 2 i art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie obejmuje aktów wydawanych przez ZUS."
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga kasacyjna jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, Sąd rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza, że jest związany podstawami kasacyjnymi zawartymi w złożonej skardze kasacyjnej, a z urzędu może brać pod rozwagę jedynie okoliczności uzasadniające nieważność postępowania sądowego. Przy czym zgodnie z art. 176 powołanej ustawy, skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać, m.in.: przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.
Strona zatem, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez błędną jego wykładnię, czy też naruszenie przepisów postępowania, powinna wskazać przepisy prawa naruszone przez Sąd I instancji. Oznacza to, że w skardze kasacyjnej należy wskazać konkretne przepisy procedury sądowej.
Ponadto, należy zaznaczyć, iż nałożony cytowaną ustawą, przymus adwokacko-radcowski, wynikający z jej art. 175, ma na celu zapewnienie profesjonalnego i rzetelnego przygotowania przez pełnomocnika, składanej skargi kasacyjnej. Bowiem, jak wskazują powołane przepisy, podnoszone przez skarżącego zarzuty wraz z ich uzasadnieniem, powinny zostać ujęte w odpowiednie ramy. Niezastosowanie się do wymienionych wymogów może mianowicie skutkować nawet odrzuceniem danego środka zaskarżenia, zważywszy, iż nie można wymagać, aby Sąd rozpatrujący skargę kasacyjną doszukiwał się ewentualnych jej podstaw, które stanowią granicę jego orzekania. Stąd brak wskazania podstaw skargi kasacyjnej musi skutkować jej odrzuceniem, jako niedopuszczalnej.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 180 w związku z art. 178 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak wyżej.