Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2007 r., sygn. akt II SO/Wa 65/06 wymierzające Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej grzywnę w wysokości 5 000 zł postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 13 marca 2007 r., sygn. akt II SO/Wa 65/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej grzywnę w wysokości 5 000 zł. W uzasadnieniu wskazano, iż zgodnie z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (54 § 2 powołanej ustawy. Stosownie do art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Podano, iż w przedmiotowej sprawie organ nie przekazał do Sądu skargi Z. L. z dnia 5 maja 2006 r. na niewykonanie wyroku WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2005 r., sygn. akt II SAB 432/02 wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę. Minister Pracy i Polityki Społecznej nie skorzystał również z możliwości ustosunkowania się do wniosku Z. L. z dnia 12 czerwca 2006 r. i nie wyjaśnił przyczyn niewykonania obowiązku przewidzianego w art. 54 § 2 p.p.s.a.
W skardze kasacyjnej na to postanowienie zarzucono Sądowi I instancji naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię. Wskazano, iż powyższy przepis nie obliguje sądu do wymierzenia grzywny. Kwestia ta pozostawiana jest uznaniu Sądu. Oznacza to, iż przy rozstrzyganiu wniosku skarżącego należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy tj. przyczyny niewypełnienia obowiązków, czas jaki upłynął od wniesienia skargi oraz okoliczność czy organ przed rozpatrzeniem wniosku obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. Wskazując na liczność postępowań administracyjnych prowadzonych z udziałem Z. L. stwierdzono, iż jest on ,,wyjątkową" stroną postępowania i w tym kontekście niezrozumiałe jest nakładanie przez sąd na organ administracji grzywny. Podano, iż zastrzeżenia budzi również wysokość wymierzonej grzywny, ponieważ jest ona nieadekwatna do stopnia przewinienia organu. Wnoszący skargę kasacyjną nie kwestionuje przy tym, iż w przedmiotowej sprawie doszło do uchybienia terminu w przekazaniu skargi. Podano, iż skarga wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę nie została przekazana przez organ, ponieważ organ nie posiada przedmiotowych akt sprawy. Akta te znajdują się Ministerstwie Gospodarki i Pracy w związku z podziałem tegoż Ministerstwa, który nastąpił po dniu wszczęcia postępowania. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.