Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) Sędziowie Anna Lech NSA Marek Gorski Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2006r. sygn. akt II SA/Wa 224/06 w sprawie ze skargi A. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby funkcjonariusza Straży Granicznej postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 224/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi A. D., uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] nr [...] i utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...], którymi, na podstawie art. 45 ust. 3 w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399 ze zm.), zwolniono skarżącego ze służby stałej w Straży Granicznej.
Wojewódzki Sąd wskazał, że 1 sierpnia 2005 r. A. D., drogą służbową, zgłosił wystąpienie ze służby, a prośba ta wpłynęła do Komendanta Głównego 15 września 2005 r., zaś 26 września 2005 r. wpłynęło pismo wycofujące prośbę o zwolnienie ze służby. Komendant Główny 20 września 2005 r. wyraził zgodę na zwolnienie, a dnia 29 września 2005 r. nie wyraził zgody na cofnięcie prośby. Istota sporu sprowadza się do tego, czy w takim stanie sprawy Komendant Główny wydając [...] decyzję, mógł oprzeć ją o art. 45 ust. 3 cyt. wyżej ustawy, którego warunkiem jest zgłoszenie woli wystąpienia ze służby - podkreślił Sąd, stwierdzając, że przepis ten nie określa kiedy i w jakiej formie oświadczenie woli może być cofnięte, a poza sporem pozostaje, że dnia 4 października 2005 r. Komendant Główny Straży Granicznej znał treść pisma cofającego pisemne zgłoszenie o wystąpieniu ze służby, a bez znaczenia jest w którym dniu miesiąca września organ się z tym pismem zapoznał, skoro miało to miejsce przed wydaniem rozkazu personalnego. Sąd uznał, że zastosowanie w sprawie, która ma charakter administracyjny, przepisów kodeksu cywilnego, jak to uczyniły organy, jest nadużyciem prawa, ale gdyby nawet przyjąć, że można je zastosować posiłkowo to i tak zgodnie z art. 61 kc należało uznać, że przy zastosowaniu wykładni systemowo celowościowej oświadczenie woli wraz z odwołaniem wpłynęło do organu jednocześnie, bo przed wydaniem rozkazu personalnego, a nadto organ pominął art. 65 § 1 kc stanowiący, że oświadczenie woli należy tak tłumaczyć jak tego wymagają, ze względu na okoliczności zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje, a także zasady ogólne kpa, tj. art. 7 i 8, prowadząc postępowanie z pominięciem zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, reprezentowany przez radcę prawnego, domagając się uchylenia orzeczenia w całości przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania i zarzucając naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie przepisów Kodeksu cywilnego, dotyczących składania oświadczeń woli w postępowaniu administracyjnym (art. 174 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
W uzasadnieniu podniesiono, że stanowisko Wojewódzkiego Sądu jest błędne i pozostaje w sprzeczności z dotychczasową linią uznającą zasadność stosowania przepisów Kodeksu cywilnego w zakresie skuteczności składanych oświadczeń woli. Zgodnie z wykładnią art. 61 kc wycofanie oświadczenia woli jest prawnie skuteczne tylko w przypadku, gdy doszło do adresata wcześniej lub równocześnie z oświadczeniem woli - stwierdzono, dodając, iż należy podnieść niespójność wywodu w uzasadnieniu polegającą na tym, że z jednej strony Sąd poddaje w wątpliwość stosowanie art. 61 kc, a z drugiej zarzuca pominięcie treści art. 65 § 1 kc stanowiącego, że oświadczenie woli, należy tak tłumaczyć jak wymagają tego ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego i ustalane zwyczaje.