Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt II SAB/Wa 407/11 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Z. T. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie doręczenia rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 6 marca 2012 r., II SAB/Wa 407/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. T. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie doręczenia rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że w dniu 19 września 2011 r. Z. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę (sprecyzowaną następnie pismem z dnia 3 listopada 2011 r.) na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie doręczenia rozkazu personalnego Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 grudnia 1986 r. nr [...] o zwolnieniu ze służby. W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż w odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 sierpnia 2011 r. otrzymał jedynie pisemną odpowiedź organu z dnia 20 września 2011 r. Nadal nie doręczono mu przedmiotowej decyzji o zwolnieniu ze służby.
Odrzucając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pierwszej kolejności wskazał, że Z. T. przedmiotem skargi uczynił bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie doręczenia rozkazu personalnego z dnia 30 grudnia 1986 nr [...] o zwolnieniu ze Służby Bezpieczeństwa.
Dodał, iż kwestia doręczenia skarżącemu wskazanego rozkazu jak i dopuszczalności skargi na powyższe rozstrzygnięcie była już przedmiotem oceny przez sądy administracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odrzucając skargę na opisany wyżej rozkaz personalny, w uzasadnieniu postanowienia z dnia 28 sierpnia 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1184/07, stwierdził, iż zaskarżony rozkaz został doręczony Z. T. w dniu 8 stycznia 1987 r., tj. w dniu, w którym skarżący został poinformowany o treści decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 grudnia 1986 r. nr [...] o wydaleniu i zwolnieniu ze służby. Jednocześnie Sąd stwierdził, iż przepisy obowiązujące w dniu wydania zaskarżonego rozkazu personalnego nie dopuszczały możliwości zaskarżenia decyzji wydawanych w postępowaniu dyscyplinarnym, a tym samym skarga do sądu administracyjnego w tym zakresie była niedopuszczalna. Opisany rozkaz personalny o zwolnieniu skarżącego ze Służby Bezpieczeństwa był również przedmiotem postępowania w sprawie sygn. akt II SA/Wa 305/11, zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2011 r. o jej odrzuceniu. W ocenie Sądu rozpoznającego powyższą sprawę przepisy obowiązujące w dniu wydania zaskarżonej decyzji nie przewidywały możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego na tego rodzaju rozstrzygnięcie. Orzeczenie to, na skutek skargi kasacyjnej Z. T., zostało poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 12 lipca 2007 r., sygn. akt I OSK 1158/11 - oddalił skargę kasacyjną.
Sąd I instancji wskazał, że skoro możliwość zaskarżenia bezczynności organów administracji jest ograniczona zakresem przedmiotowym zawartym w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a., co oznacza że zaskarżanie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżanie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz, Lexis Nexis Warszawa 2005, s. 85), to skarga na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie doręczenia rozkazu personalnego, na który nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, jest niedopuszczalna.