I OSK 1207/05 P O S T A N O W I E N I E Dnia 21 grudnia 2005 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lipca 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1122/05 o odrzuceniu skargi K. K. na czynność Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wypłaty uposażenia i równoważnika za umundurowanie postanawia oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 26 lipca 2005 r. odrzucił skargę K. K. na czynność Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] i [...] w przedmiocie wypłaty uposażenia i równoważnika za umundurowanie. Sąd uznał, że odmowa wypłaty zaległego uposażenia oraz równoważnika za mundur nie należy do kategorii aktów określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - określanej dalej jako p.p.s.a.). Sąd wskazał, że na organie administracji ciążył obowiązek wezwania skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniesionego podania przez sprecyzowanie czy domaga się on jedynie wypłaty należności, czy tez rozstrzygnięcia w formie stosownego aktu czy przysługują mu określone uprawnienia - rozstrzygniecie takie po wyczerpaniu środków odwoławczych mogłoby być zaskarżone do sądu administracyjnego.
W skardze kasacyjnej K. K. zaskarżył postanowienie Sądu w całości zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy - to jest art. 3 § 2 pkt 4 i art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przez przyjęcie, że zaskarżone czynności Dyrektora Generalnego Służby Więziennej nie są czynnościami z zakresu administracji publicznej dotyczącymi uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania. W uzasadnieniu podniesiono, że dochodzenie roszczenia pieniężnego ze stosunku służbowego jest dochodzeniem roszczenia administracyjnoprawnego, które należy do właściwości organu administracji. Przepisy ustawy z 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej nie przewidują wydania decyzji w sprawie wypłaty uposażenia i równoważnika za umundurowanie, a jest to czynność z zakresu administracji publicznej dotycząca uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Generalny Służby Więziennej wniósł o oddalenie tej skargi. Podniesiono, że skarżący w swych pismach domagał się wypłaty zaległego wynagrodzenia i równoważnika, argumentując, że w wyroku z 26 sierpnia 2004 r., II SA/Wa 1083/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie "rzekomo" stwierdził, że decyzja o zwolnieniu go ze służby nie weszła do obrotu prawnego. Skarżący nie żalił się na przekazanie jego podania przez Ministra Sprawiedliwości do Generalnego Dyrektora Służby Więziennej, który to organ jest właściwy do czynności technicznej wypłaty wskazanych - uposażenia i równoważnika. Gdyby skarżącemu chodziło o ustalenie jego uprawnień do tych świadczeń powinien żalić się na to przekazanie, bowiem ustalenie owych uprawnień należy do właściwości Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy o Służbie Więziennej. Podniesiono też, że ustalenie uprawnień funkcjonariusza do uposażenia lub innego świadczenia pieniężnego następuje w drodze aktu podlegającego kontroli sądu administracyjnego, ale sama wyplata lub jej odmowa taką czynnością nie jest.