Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 3 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Spol. s.r.o. [...], Czechy od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 2486/05 o odrzuceniu skargi A. Spol. s.r.o. [...], Czechy na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia oraz z nieprawidłowo wypełnioną kartą opłaty drogowej postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2006 r. odrzucił skargę A. Spol. s.r.o. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...]. Powodem odrzucenia był fakt niedopełnienia przez pełnomocnika skarżącego wymogów formalnych w zakresie wskazania osób uprawnionych do reprezentacji Spółki w chwili udzielenia pełnomocnictwa, mimo wezwania Sądu z dnia 4 stycznia 2006 r. do uzupełnienia braków formalnych w terminie 30 dni.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył A. Spol. s.r.o., reprezentowany przez pełnomocnika, wnosząc o jego uchylenie w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucił naruszenie prawa formalnego, w szczególności art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), oraz błędne ustalenie stanu faktycznego poprzez przyjęcie, że nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi, w postaci złożenia dokumentu wskazującego na sposób oraz osoby umocowane do reprezentacji skarżącego na dzień udzielenia pełnomocnictwa. Autor skargi kasacyjnej podkreślił, że w otrzymanym przez niego piśmie Sądu z dnia 4 stycznia 2006 r. znajdowało się wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego w terminie 7 dni, nie były jednak wskazane żadne inne braki do uzupełnienia. Do skargi kasacyjnej pełnomocnik A. Spol. s.r.o. dołączył otrzymane wezwanie z dnia 4 stycznia 2006 r.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Główny Inspektor Transportu Drogowego wniósł o jej oddalenie oraz orzeczenie o kosztach postępowania według norm przepisanych, stwierdzając, że Sąd I instancji szczegółowo przedstawił stan faktyczny i prawny będący podstawą rozstrzygnięcia, a zamieszczone w nim wywody podziela strona przeciwna.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że skarżący A. Spol. s.r.o. złożył na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia
25 kwietnia 2006 r. o odrzuceniu jego skargi zażalenie. Zgodnie zaś z art. 173 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego o odrzuceniu skargi przysługuje skarga kasacyjna. Sąd II instancji postanowił jednak uznać wniesiony środek zaskarżenia za skargę kasacyjną, z uwagi na spełnienie wszystkich wymagań formalnych stawianych skardze kasacyjnej m.in. jej sporządzenie przez radcę prawnego oraz zawarcie w jej treści elementów, o których mowa w art. 176 powołanej ustawy.
Skarga kasacyjna jest usprawiedliwiona.
Jak wynika z dołączonego do skargi kasacyjnej, otrzymanego przez pełnomocnika skarżącego egzemplarza wezwania do uzupełnienia braków formalnych z dnia 4 stycznia 2006 r., w punkcie pierwszym został on przez Sąd I instancji wezwany do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 260 zł. W punkcie drugim wezwania znajdowało się niedokończone zdanie: "w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi". Oznacza to, że pełnomocnik skarżącego został de facto wezwany jedynie do uiszczenia wpisu sądowego, który to brak uzupełnił w terminie. W związku z powyższym odrzucenie skargi A. Spol. s.r.o., z uwagi na nieuzupełnienie w terminie jej braków formalnych, było przedwczesne.
Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do zasądzenia na rzecz jednej ze stron kosztów postępowania na tym jego etapie. Zgodnie bowiem z art. 203 i 204 powołanej ustawy, w przypadku wniesienia skargi kasacyjnej o zwrocie kosztów Sąd orzeka jedynie, jeżeli przedmiotem skargi kasacyjnej było orzeczenie Sądu I instancji uwzględniające lub oddalające skargę, a więc orzeczenie rozstrzygające co do istoty sprawy. Nie ma podstaw do zasądzenia kosztów w przypadku zaskarżenia orzeczenia I instancji o odrzuceniu skargi z powodów formalnych. Ewentualne koszty niniejszego postępowania kasacyjnego będą mogły zostać doliczone do ogólnych kosztów postępowania, o których zwrocie Sąd orzeknie z chwilą wydania orzeczenia merytorycznego w sprawie.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.