Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 20 września 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt II SO/Wa 15/07 wymierzającego Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 1000 zł z tytułu nieterminowego przekazania do Sądu skargi Stowarzyszenia "B" z siedzibą w [...] p o s t a n a w i a: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 maja 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 15/07 wymierzył Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 1000 zł z tytułu nieterminowego przekazania do Sądu skargi Stowarzyszenia "B" z siedzibą w [...].
W uzasadnieniu wskazano, iż skarga Stowarzyszenia wpłynęła do Kancelarii Departamentu Administracji Publicznej MSWiA w dniu 18 stycznia 2007 r. Trzydziestodniowy termin na przekazanie skargi wraz z aktami i odpowiedzią na skargę upłynął w dniu 19 lutego 2007 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przedmiotową skargę, akta administracyjne i odpowiedź wniósł w dniu 5 kwietnia 2007 r. z blisko półtoramiesięcznym opóźnieniem, już po wniesieniu do Sądu wniosku o wymierzenie organowi grzywny. W zaistniałej sytuacji wniosek strony skarżącej należało uznać za uzasadniony - gdyż w ocenie Sądu - Organ bez wątpienia nie wypełnił w terminie ciążącego na nim z mocy art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1290 ze zm., dalej "P.p.s.a.") obowiązku.
Wymierzając Organowi grzywnę w wysokości 1000 zł Sąd kierował się dyspozycją przepisu art. 154 § 6 powołanej ustawy oraz uwzględnił okoliczności uzasadniające przyczynę zwłoki podnoszone w odpowiedzi na skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj.
- art. 55 § 1 P.p.s.a. poprzez uznanie, iż wyłączną przesłanką wydania orzeczenia o wymierzeniu organowi grzywny jest niewypełnienie obowiązków z art. 54 § 2 tej ustawy w terminie określonym w przepisie. Tym samym Sąd wydając orzeczenie w przedmiotowej sprawie rozważył wyłącznie okoliczność nieterminowego przekazania skargi wraz z aktami sprawy. W tym stanie rzeczy Sąd błędnie uznał, iż ukaranie Ministra grzywną jest zasadne.
- nadto, na podstawie art. 174 pkt 1 P.p.s.a. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 55 § 1 P.p.s.a., przy uwzględnieniu materialno-procesowego charakteru tego przepisu.
Uzasadniając wniesioną skargę kasacyjną Organ podniósł, że wymierzenie grzywny stanowi środek dyscyplinujący, służący realizacji celu, tj. przekazania w terminie przewidzianym przez ustawę skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Stąd, przekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę po upływie terminu określonego w art. 54 § 2 ustawy oraz po złożeniu wniosku przez skarżącego o wymierzenie danemu organowi grzywny, jednak przed podjęciem przez sąd postanowienia powoduje, że postępowanie o wymierzenie grzywny staje się bezprzedmiotowe i należy je umorzyć. W przeciwnym wypadku grzywna nie stanowiłaby środka zmierzającego do realizacji jej ustawowego celu, gdyż cel ten został osiągnięty.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Zgodnie z art. 55 § 1 P.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o jakich mowa w art. 54 § 2, tj. przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia, sąd może na wniosek skarżącego orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tej ustawy.