Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt: I SA/Wa 2279/17 o odrzuceniu skargi E.J. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [..] października 2017 r., nr [..] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. 6
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt: I SA/Wa 2279/17 odrzucił skargę E.J. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [..] października 2017 r., nr [..] w przedmiocie zawieszenia postępowania, stwierdzając, że E.J. nie wyczerpała przysługującego jej środka odwoławczego od powyższego postanowienia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zdaniem Sądu I instancji, znowelizowany przepis art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) zwanej dalej p.p.s.a. wprowadzający możliwość wniesienia skargi do sądu z pominięciem złożenia do organu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy znajduje zastosowanie jedynie w stosunku do decyzji, co wynika z treści powołanego przepisu.
Od powyższego postanowienia E.J. wywiodła skargę kasacyjną, w której wniosła o uchylenie postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, zasądzenie kosztów postępowania oraz domagając się rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie. Skargę kasacyjną oparto na zarzucie naruszenia art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w związku z art. 52 § 1-3 p.p.s.a. w związku z art. 127 § 3 k.p.a. i art. 126 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie oraz w związku z art. 144 k.p.a. poprzez niezastosowanie i bezpodstawne przyjęcie, ze wyżej wymieniona skarga była niedopuszczalna, a także na zarzucie naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez niewystarczające, lakoniczne uzasadnienie zaskarżonego postanowienia i niewykazanie w sposób wyczerpujący i przekonujący dlaczego Sąd uznał, że skarga była niedopuszczalna i należało ją odrzucić.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że pojęcie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy jest pojęciem postępowania administracyjnego, określonym przepisami k.p.a. Przepis art. 127 § 3 k.p.a. także w założeniu dotyczy możliwości złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem decyzji, niemniej jednak k.p.a. zakłada możliwość złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem postanowienia (art. 144 k.p.a.), a zastosowanie art. 127 § 3 k.p.a. do postanowień wydawanych przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze, jako organu pierwszej instancji, od których przysługuje w zwykłym trybie dwuinstancyjnym zażalenie znajduje potwierdzenie w poglądach doktryny. Zdaniem skarżącej kasacyjnie stanowisko Sądu o braku dopuszczalności skargi w niniejszej sprawie, oparte wyłącznie na wykładni gramatycznej przepisu jest nieracjonalne, skoro istnieje kategoria postanowień, które jako zaskarżalne do sądu administracyjnego mają cechy zbieżne z decyzją administracyjną, a celem wprowadzenia zmian w k.p.a. i p.p.s.a. było usprawnienie postępowania administracyjnego przez przyznanie uprawnienia do rezygnacji z wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przy czym nie zachodzą podstawy do różnicowania rozstrzygnięć organu w przypadku, gdy przysługującym środkiem odwoławczym jest wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.