Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Róży A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 lipca 2004 r., sygn. akt III SAB/Łd 7/04 o odrzuceniu skargi Róży A. w przedmiocie zobowiązania do przydzielenia lokalu postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę Róży A., wskazując iż przedmiot sprawy nie znajduje się we właściwości sądów administracyjnych. Właściwym dla rozpoznania sprawy o najem lokalu mieszkalnego należącego do gminy - który następuje na podstawie umów cywilnoprawnych - jest Sąd powszechny.
W skardze kasacyjnej wniesionej przez Różę A., reprezentowaną przez adwokata Andrzeja J., podniesiono, iż zaskarżone postanowienie narusza przepisy prawa materialnego, to jest prawa miejscowego, a mianowicie par. 16 uchwały Rady Miejskiej w Ł., oraz przepisów postępowania.
W uzasadnieniu podniesiono, iż Sąd błędnie uznał, iż skarga w niniejszej sprawie była niedopuszczalna. Zdaniem skarżącej podstawę jej skargi stanowił art. 3 par. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Chodzi bowiem o zaniechanie czynności administracji publicznej dotyczących uprawnień skarżącej do przydziału jej lokalu mieszkalnego. Ograniczenie się Sądu do przytoczenia jedynie art. 3 par. 2 tej ustawy jest rażącym naruszeniem przepisów o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Ponadto podniesiono, iż sprawa nie dotyczy najmu lokali a zobowiązania organu do respektowania własnej uchwały.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna winna być uznana za pozbawioną usprawiedliwionych podstaw.
Skarga wniesiona przez Różę A. dotyczyła zobowiązania Gminy do zawarcia umowy najmu, a więc do zawarcia stosunku cywilnoprawnego. Zgodnie z art. 3 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ stanowi, iż Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1/ decyzje administracyjne;
2/ postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3/ postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4/ inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5/ akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6/ akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7/ akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8/ bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Z przytoczonego wyżej przepisu jasno wynika, iż sądy administracyjne nie są właściwe dla rozpoznawania spraw z zakresu stosunków cywilnoprawnych, takich jak stosunek najmu lokalu mieszkalnego. Dla rozpoznania takie sprawy - jak zasadnie zauważył Sąd I instancji - właściwe są sądy powszechne. Słusznie więc Sąd postanowił o odrzuceniu skargi Róży A. jako niedopuszczalnej w świetle przytoczonych przepisów.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.