P O S T A N O W I E N I E Dnia 13 lutego 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku K. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 września 2018 r. sygn. akt II SA/Ol 468/18 oddalającego skargę K. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie opłaty adiacenckiej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
W skardze kasacyjnej z 30 listopada 2018 r. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 września 2018 r. sygn. akt II SA/Ol 468/18, K. S. (dalej skarżący), reprezentowany przez r. pr. A. S., wniósł o wstrzymanie "wykonalności wyroku" (s. 1-3 skargi kasacyjnej). W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący wskazał, że wnosi o wstrzymanie wykonania "decyzji" [winno być "postanowienia"] na zasadzie art. 193 w zw. z art. 61 § 3 ppsa (s. 5 skargi kasacyjnej; k. 32, 46-49, 55-57 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018, poz. 1302 ze zm., dalej ppsa), wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia możliwe jest wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Nie chodzi przy tym o jakiekolwiek skutki i jakąkolwiek szkodę, ale o szkodę i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu 7 Sędziów NSA z 16.4.2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA 2007/4/77 przyjął, że na podstawie powołanego przepisu dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu także w postępowaniu kasacyjnym, wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę. Pogląd ów w pełni akceptuje doktryna i orzecznictwo (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Lexis Nexis 2012, s. 231, uw. 18; postanowienie NSA z: 13.11.2013 r. I OSK 2546/13; 13.11.2013 r. II OSK 2158/12; 13.11.2013 r. II OSK 2159/12; 7.11.2013 r. II OSK 2656/13; 7.11.2013 r. II OSK 2672/13, cbosa).
Skarżący dwukrotnie błędnie sformułował treść swojego żądania: "Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dn. 28.09.2018 r. sygn. akt II SA/Ol 468/18 wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonalności wyroku" (s. 1 skargi kasacyjnej) oraz "wnoszę o (...) 4. wstrzymanie wykonalności ww. wyroku na czas rozpoznania sprawy" (s. 2-3 skargi kasacyjnej). Prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie jest znana instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego wyroku. Nie ulega wątpliwości, że skarżącemu chodziło nie o "wstrzymanie wykonalności zaskarżonego wyroku", lecz o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie opłaty adiacenckiej - bo to postanowienie z [...] kwietnia 2018 r. było przedmiotem skargi (mimo, że określił je omyłkowo jako "decyzja"; s. 5 skargi kasacyjnej).
Z konstrukcji art. 61 § 3 ppsa wynika, że to na wnoszącym o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa obowiązek wykazania konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Winien on zatem w sposób wnikliwy uzasadnić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, przedstawiając spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, tak by przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano, że podstawą badania zasadności wstrzymania wykonania decyzji (postanowienia) lub czynności jest prawidłowo uzasadniony wniosek i zwracano uwagę na obowiązki ciążące w tym zakresie na wnioskodawcy.
Skarżący nie uczynił zadość powyższemu obowiązkowi i już z tego powodu należało negatywnie ustosunkować się do jego wniosku. W niniejszym przypadku z samej istoty sprawy wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia było jednak niemożliwe. Zaskarżone postanowienie dotyczy kwestii odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania (k. 117-115 akt administracyjnych). Skarżący nie jest narażony na żadne ujemne konsekwencje (znaczna szkoda, trudne do odwrócenia skutki) w okresie oczekiwania na ostateczny wynik postępowania sądowoadministracyjnego. Nie wiadomo też na czym dokładnie miałoby polegać wstrzymanie wykonania postanowienia odmawiającego przywrócenia terminu do złożenia odwołania, które ze swej istoty nie nadaje się do wykonania, nie wymaga wykonania i nie wywołuje skutków materialnoprawnych (postanowienie NSA z 22.10.2010 r. II OZ 1065/10, Lex 743586). W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że co do zasady cechy wykonalności nie mają akty odmowne, jak i większość postanowień (J. P. Tarno - op. cit., s. 224-225, uw. 5; M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda w: red. R. Hauser, M. Wierzbowski, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, C.H. Beck 2017, s. 397-398, nb 2).
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 ppsa, postanowił jak w sentencji.