Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 47 § 1 P.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. stwierdzić należy, że jest on pozbawiony usprawiedliwionych podstaw. Po pierwsze skarga kierowana do wojewódzkiego sądu administracyjnego za pośrednictwem organu jest kwalifikowanym pismem procesowym. Literalne brzmienie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. wskazuje, że każde nieuzupełnienie właściwie zdiagnozowanych braków formalnych skargi skutkuje jej odrzuceniem. Jeśli bowiem przewodniczący wydziału (zastępca) zdecydował się zastosować w sprawie art. 49 § 1 P.p.s.a., to już w tym momencie uznał, że chodzi o brak istotny, którego nieuzupełnienie nie pozwoli nadać skardze prawidłowego biegu. W rozpoznawanej sprawie niedołączenie wymaganych odpisów skargi dla pozostałych uczestników postępowania jest istotnym brakiem tej skargi. Wynika to z wykładni celowościowej art. 47 § 1 P.p.s.a. Co innego, gdy chodzi o odpis skargi dla organu. Ta sama dyrektywa wykładni pozwoli uznać, że w związku z faktem, iż skargę składa się za pośrednictwem organu (art. 54 § 1 P.p.s.a.), a sąd nie wysyła odpisu skargi temu organowi, to brak załączenia odpisu skargi dla organu nie może być uznany za taki, który uniemożliwia nadanie jej dalszego biegu. W przedmiotowej sprawie stroną skarżącą jest organ administracji publicznej, od którego należy wymagać znajomości przepisów prawa i szczególnej rzetelności w dochodzeniu swych praw. Ignorowanie wezwań sądu i polemika z ich zasadnością nie mogą być usprawiedliwiane jedynie przeświadczeniem o błędnej weryfikacji akt sprawy.
Na zakończenie dodać należy, że przewidziane w art.45 ust.1 Konstytucji RP prawo do sądu nie oznacza, ze sprawa musi być rozpoznana po myśli, a przede wszystkim na warunkach podmiotu, który kieruje ją do sądu. Wbrew stanowisku zawartemu w uzasadnieniu skargi kasacyjnej postanowienie Sądu i instancji o odrzuceniu wniesionej doń skargi nie stoi w sprzeczności ani nie narusza powołanego przepisu Konstytucji. Prawo do zaskarżenia kwestionowanej przez Miasto O. decyzji nie zostało przekreślone. Jednakże, aby skorzystać z tego prawa i doprowadzić do merytorycznego rozpoznania sprawy, strona musi przestrzegać przepisów dotyczących wymogów formalnych skargi oraz w terminie wykonywać wezwania sądu do uzupełnienia takich braków. Natomiast strona skarżąca warunki te w sposób oczywisty zignorowała.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.