Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Wr 88/19 o odrzuceniu skargi W. Ż. na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] w przedmiocie zaopiniowania negatywnie wstępnego projektu podziału działki postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 20 lutego 2019 r., II SA/Wr 88/19, odrzucił skargę W. Ż. na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy S. z [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie zaopiniowania negatywnie wstępnego projektu podziału działki. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że kwestie podziału nieruchomości regulują przepisy ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2017 r., poz. 2147 ze zm., dalej jako: "u.g.n.") zamieszczone w rozdziale 1 "Podziały nieruchomości", stanowiącym część Działu II "Wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości". W art. 93 ust. 4 zd. 1 u.g.n. ustawodawca wskazuje, że zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego, z wyjątkiem podziałów, o których mowa w art. 95 u.g.n., opiniuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Jak wynika zarazem z art. 93 ust. 5 u.g.n., opinię, o której mowa w art. 93 ust. 4 u.g.n., wyraża się w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie. W myśl art. 141 § 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096), zażalenia wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie, a gdy postanowienie zostało ogłoszone - od dnia jego ogłoszenia stronie. Zaskarżone przez skarżącą postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy S. w przedmiocie zaopiniowania negatywnie wstępnego projektu podziału działki zawierało pouczenie o możliwości jego zaskarżenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., z czego skarżąca nie skorzystała. Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że skargę do sądu administracyjnego można złożyć skutecznie od postanowienia które jest ostateczne, czyli co do zasady od postanowienia organu II instancji. Tymczasem przedmiotem niniejszej skargi skarżąca uczyniła postanowienie organu I instancji. W świetle powyższego uznać należy, że skarga na postanowienie organu I instancji jest niedopuszczalna. Dopiero na akt administracyjny wydany po rozpatrzeniu złożonego przez stronę środka zaskarżenia, przewidzianego w postępowaniu administracyjnym przysługiwałaby skarga do sądu administracyjnego. W tej sytuacji, skargę jako niedopuszczalną z innych przyczyn Sąd odrzucił, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej jako: "p.p.s.a.").
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wywiodła W. Ż., zaskarżając je w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu ewentualnie o jego uchylenie i rozpoznanie skargi, a także o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 93 ust. 4 i ust. 5 u.g.n. przez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego polegającą na bezpodstawnym przyjęciu, że skarżąca nie wyczerpała przysługujących jej środków zaskarżenia, podczas gdy swobodna ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że pismo skarżącej W. Ż. z 6 sierpnia 2018 r. złożone w Urzędzie Miasta i Gminy S. w dniu 7 sierpnia 2018 r. należy traktować jako zażalenie na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy S. z [...] lipca 2018 r., nr [...].