Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 lipca 2008 r. sygn. akt II SA/Po 268/08 o odrzuceniu skargi U. K. i S. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę U. i S. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż mimo, że skarga sporządzona była w imieniu obydwojga małżonków, to została ona podpisana tylko jednym nazwiskiem K.. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 11.06.2008 r. skarżący wezwani zostali do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez podpisanie jej przez oboje skarżących, w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to doręczone zostało skarżącym w dniu 13.06.2008 r., jednakże w zakreślonym terminie braków formalnych skargi nie uzupełniono, co powodowało, w ocenie Sądu I instancji, konieczność odrzucenia jej na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.".
Skargę kasacyjną od tego postanowienia wniósł S. K., reprezentowany przez adwokata, domagając się uchylenia orzeczenia i zarzucając mu naruszenie art. 49 § 1 P.p.s.a. przez jego niewłaściwe zastosowanie oraz art. 46 § 1 P.p.s.a. przez błędną wykładnię, co miało istotny wpływ na wynik sprawy. W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej podkreślił, iż błędnym było wezwanie skarżących do podpisania skargi przez oboje małżonków K., gdyż skarga ta była złożona w istocie tylko przez S. K., który działał jako strona w postępowaniu administracyjnym. Zdaniem pełnomocnika skarżącego, pismo z dnia 5.02.2008 r., którym złożona została skarga, mogło otrzymać prawidłowy bieg, gdyż spełniało wszystkie wymogi przewidziane w art. 46 § 1 P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna pozbawiona jest usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 46 § 1 P.p.s.a. każde pismo kierowane do sądu powinno zawierać oznaczenie sądu, do którego jest kierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli lub pełnomocników; oznaczenie rodzaju pisma; osnowę wniosku lub oświadczenia; podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika; wymienienie załączników. Wymogi te spełniać musi każde pismo kierowane przez strony lub ich przedstawicieli do sądu.
W przedmiotowej sprawie skarga złożona była - wbrew stanowisku zawartemu w skardze kasacyjnej - w imieniu U. K. oraz S. K., co wynika z jej treści. W nagłówku pisma z dnia 5.02.2008 r. jako autorzy pisma wskazani są obydwoje małżonkowie K., również z treści skargi wynika w sposób niewątpliwy, iż sporządzona ona została w imieniu obydwojga z nich, o czym świadczy użycie liczby mnogiej w osnowie pisma. Nie można zatem zgodzić się z tezą postawioną przez pełnomocnika skarżącego, że skarga została wniesiona jedynie w imieniu S. K..
W ocenie Sądu II instancji zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny wezwał skarżących do uzupełnienia braków formalnych ich skargi, na podstawie art. 49 § 1 P.p.s.a., który nakazuje dokonanie takiego wezwania w razie niemożności nadania pismu prawidłowego biegu z uwagi na jego braki formalne. Wezwanie takie, zakreślające skarżącym siedmiodniowy termin na dokonanie uzupełnienia braków, doręczone było U. i S. K. w dniu 13.06.2008 r., jednakże w zakreślonym terminie skarżący braków nie uzupełnili. Nie złożyli także żadnego oświadczenia, które pozwalałoby na przyjęcie, że skarga sporządzona i wniesiona była tylko przez S. K.. Słusznym więc było odrzucenie przez Sąd I instancji skargi wniesionej w przedmiotowej sprawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., a postanowienie wydane w tym przedmiocie nie narusza prawa.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.