Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie NSA Czesława Nowak - Kolczyńska (spr.) NSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant sekretarz sądowy Anna Stachnik po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2520/16 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargą kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2520/16 oddalił skargę K. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł skarżący reprezentowany przez pełnomocnika r. pr. A. P.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718, ze zm.; dalej jako p.p.s.a.) skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Sporządzenie skargi kasacyjnej przez fachowego pełnomocnika stanowi jedną z przesłanek jej dopuszczalności, której uchybienie skutkuje odrzuceniem skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 p.p.s.a.
Z powołanej regulacji jednoznacznie wynika, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Jednocześnie warunkiem koniecznym jest, aby osoba będąca adwokatem lub radcą prawnym była wpisana na listę adwokatów lub radców prawnych oraz wykonywała ten zawód.
W rozpatrywanej sprawie zarządzeniem z dnia 19 marca 2019 r. zwrócono się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie o udzielenie informacji, czy r. pr. A. P. 6 marca 2017 r., zatem na dzień sporządzenia skargi kasacyjnej, wykonywał zawód radcy prawnego. Pismem z dnia 22 marca 2019 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie poinformowała, że wskazany pełnomocnik pismem z dnia 10 października 2012 r. powiadomił Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie o pobieraniu świadczenia emerytalnego z ZUS, jednocześnie od stycznia 2013 r. opłaca składki członkowskie jako emeryt niewykonujący zawodu radcy prawnego. Ponadto, jak wynika z danych zawartych na stronie internetowej www.rejestrradcow.pl zawierającej wykaz radców prawnych, r. pr. A. P. wpisany na listę pod numerem [...], nie wykonuje zawodu.
Z przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 z późn. zm.) wynika, że wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej (art. 4). A świadczenie pomocy prawnej przez radcę prawnego polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy (art. 6 ust. 1).
W orzecznictwie podnosi się, że o profesjonalnym pełnomocniku można mówić wówczas, gdy nie tylko spełnia on formalne wymogi wykonywania zawodu adwokata lub radcy prawnego - wpisanie na listę, ale wykonuje zawód, zatem świadczy pomoc prawną ze związanymi z tym uprawnieniami i obowiązkami (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2017 r., I OZ 681/17, LEX nr 2281810).
Powyższe oznacza, że pełnomocnik skarżącego nie był uprawniony do sporządzenia skargi kasacyjnej, bowiem na dzień jej sporządzenia nie wykonywał już zawodu radcy prawnego. Tym samym należy uznać, że skarga kasacyjna nie została sporządzona przez podmiot wymieniony w art. 175 § 1 p.p.s.a., przez co jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu na podstawie art. 181 § 1 w zw. z art. 178 i art. 193 p.p.s.a.