Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt II SAB/Rz 178/17 odrzucające skargę B. L. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. w przedmiocie przekazania odwołania postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt II SAB/Rz 178/17, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", odrzucił skargę B. L. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. w przedmiocie przekazania odwołania.
W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 30 maja 2017 r. funkcjonariuszka Służby Celno-Skarbowej B. L. otrzymała od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. propozycję pracy, złożoną w trybie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. 2016, poz. 1948 ze zm.) dalej zwanej "p.w. KAS". Propozycję tę przyjęła. Niezależnie od powyższego złożyła skargę do WSA w Rzeszowie na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. polegającą na braku czynności procesowych w sprawie złożonego przez niego odwołania od otrzymanej propozycji zatrudnienia. Zdaniem skarżącej złożona jej propozycja stanowiła w istocie decyzję administracyjną o zwolnieniu ze służby, gdyż w jej efekcie faktycznie straciła status funkcjonariusza.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w R. wskazał na brak właściwości sądu administracyjnego w sprawie.
W ocenie Sądu pierwszej instancji sprawa nie podlega kognicji sądów administracyjnych. Podkreślono, że przedstawiona skarżącej propozycji określająca nowe warunki zatrudnienia stanowi akt woli, a nie władzy organu administracji publicznej, który zmierza do nawiązania z funkcjonariuszem stosunku pracy w miejsce istniejącego dotychczas stosunku służbowego. Nie rodzi obowiązku określonego zachowania. Od woli funkcjonariusza zależało przyjęcie złożonych nowych warunków zatrudnienia. Zdaniem Sądu, pomimo że propozycja została przedstawiona przez organ administracji publicznej, to brak koniecznego elementu władztwa administracyjnego oraz treść przepisów szczególnych wyłączają możliwość poddania jej kontroli sądowoadministracyjnej. Sąd zwrócił też uwagę na wynikające z art. 5 pkt 2 p.p.s.a. wyłączenie właściwości sądów administracyjnych w sprawach wynikających z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi.
Skargę kasacyjną na to postanowienie złożyła B. L., zaskarżając je w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenie zwrotu kosztów postępowania za obie instancje. Zarzuciła naruszenie następujących przepisów prawa, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 165 ust. 7 w zw. z art. 169 ust. 7 p.w. KAS przez błędną wykładnię i zastosowanie polegające na uznaniu, że przedłożona skarżącej propozycja służby nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej, a organ nie ma obowiązku jej wydania, podczas gdy w sposób władczy i jednostronny kształtuje sytuację prawną skarżącej, w konsekwencji czego Sąd błędnie uznał, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego i skargę odrzucił, czym naruszył konstytucyjne prawo do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP);