Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1131/05 odrzucające skargę A. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zajęcia nieruchomości postanawia uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1131/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zajęcia nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, iż skarżący w zakreślonym w wezwaniu z dnia 23 czerwca 2005 r. terminie 7 dni nie uzupełnił braków formalnych skargi poprzez nadesłanie czterech odpisów własnoręcznie podpisanych lub poświadczonych za zgodność z oryginałem. Sąd wskazał, iż w dniu 4 lipca 2005 r. skarżący nadesłał jeden odpis skargi własnoręcznie podpisany oraz jej trzy kopie a zatem nie wykonał nałożonego nań zobowiązania. Sąd zatem, zgodnie z art. 58 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi iż sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych - odrzucił skargę.
W skardze kasacyjnej na to postanowienie pełnomocnik skarżącego zarzucił sądowi wojewódzkiemu, mające wpływ na wynik sprawy, naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 58 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 47 p.p.s.a. przez ich niewłaściwe zastosowanie wobec błędnego uznania, że złożone przez skarżącego kserokopie skargi nie stanowią odpisów skargi w rozumieniu art. 47 p.p.s.a. Podniesiono, iż nie jest uzasadnione stanowisko WSA, jakoby do uznania za odpis skargi niezbędne jest poświadczenie zgodności złożonej jako odpis kserokopii skargi lub też złożenie na nim własnoręcznego podpisu. Podano, iż nadesłane przez skarżącego kserokopie skargi odzwierciedlają wiernie treść oryginału, czyli w istocie są odpisami. Istniała zatem możliwość sprawdzenia wierzytelności odpisów przez sam Sąd. Wskazano przy tym na fakt napisania skargi własnoręcznie przez skarżącego. Pełnomocnik strony podniósł, iż domaganie się przez Sąd aby odpisy skargi były uwierzytelnione urzędowo, jest w świetle art. 47 par. 2 p.p.s.a nieuzasadnione. Przepis ten stanowi bowiem, iż odpisami (...) mogą być uwierzytelnione fotokopie (...).Paragraf 1 art. 47 p.p.s.a nie doprecyzowuje natomiast jak rozumieć pojęcie odpisu. W takim razie nie można nie uznać jako odpisu kserokopii skargi. Podkreślono, iż składanie do akt uwierzytelnionych odpisów różnych dokumentów, w tym skargi, ma na celu ewentualne zastąpienie nie znajdujących się w aktach oryginałów dokumentów (skarg).
Skoro zatem oryginał skargi został złożony to wydaje się, że nie znajduje uzasadnienia żądanie Sądu o przesłanie uwierzytelnionych odpisów skargi, które to odpisy są następnie doręczane pozostałym uczestnikom postępowania. Jak wskazano, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu jakoby dokument - kserokopia, oddająca tożsamą treść co skarga, nie może być uznana za odpis. Pełnomocnik skarżącego wskazał, iż przedmiotowa kwestia była przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który stwierdził, iż wymaganie podpisania pisma procesowego nie można odnieść do jego odpisów (...) - post. SN z dnia 18 października 2002 r., sygn. akt V CKN 1830/00. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz o zasądzenie na rzecz pełnomocnika skarżącego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według norm przepisanych.