Skarga kasacyjna od postanowienia WSA w Gdańsku w sprawie ze skargi "[...]" Spółki z o.o. z siedzibą w G. na czynność materialno-techniczną Prezydenta Miasta G. w przedmiocie zwrotu nadpłaty za wydanie kart pojazdów
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędziowie Joanna Runge - Lissowska NSA Jerzy Stankowski (spr.) Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" Spółki z o.o. z siedzibą w G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Gd 26/07 w sprawie ze skargi "[...]" Spółki z o.o. z siedzibą w G. na czynność materialno-techniczną Prezydenta Miasta G. w przedmiocie zwrotu nadpłaty za wydanie kart pojazdów postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 26/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę "[...]" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na czynność materialno-techniczną Prezydenta Miasta G. - pismo z dnia [...] października 2006 r. w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie kart pojazdów.

Spółka "[...]" podniosła w skardze, iż pismo to jest aktem administracyjnym, o jakim stanowi art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Jednocześnie pełnomocnik skarżącej uiścił wpis od skargi w kwocie 100 zł.

Odrzucając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż zgodnie z art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W sprawie, zważywszy na jej przedmiot, należny wpis stały od wniesionej skargi wynosił 200 zł stosownie do § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Wobec tego, że skarga podlegała wpisowi stałemu, a wniesiona została przez pełnomocnika będącego adwokatem upoważnionego do występowania w imieniu skarżącej, to pełnomocnik miał obowiązek opłacić skargę należycie bez wezwania. Za wypełnienie tego obowiązku nie może być uznane uiszczenie opłaty w zaniżonej kwocie. Uiszczenie opłaty stanowiącej wpis stały w kwocie niższej od wymaganej jest tożsame z jej brakiem.

Na postanowienie Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego Spółka "[...]" wniosła skargę kasacyjną. W oparciu o art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zarzuciła naruszenie: art. 3 § 2 pkt. 4 p.p.s.a. przez jego bezpodstawne zastosowanie, art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. przez jego niezastosowanie, art. 221 p.p.s.a. przez przyjęcie, iż skarga nie została należycie opłacona oraz § 2 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisów w postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez przyjęcie, iż ma on zastosowanie w sprawie, a wskutek tego pominięcie § 2 ust. 1 pkt 6 tegoż rozporządzenia. Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie w całości skarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Spółka "[...]" zakwestionowała pogląd, iż pismo z dnia 12 grudnia 2006 r. jest skargą na czynność materialno-techniczną Prezydenta Miasta G., a w konsekwencji, że należało uiścić wpis stały w kwocie 200 zł (§ 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r.). Wskazała nadto, iż w dniu 28 września 2006 r. wystąpiła z wnioskiem do Prezydenta Miasta G. o zwrot nadpłaty za wydanie kart pojazdów. W odpowiedzi Dyrektor Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Miasta G. stwierdził, iż pobranie opłaty było zasadne (pismo nr [...]). Dnia 30 października 2006 r., na podstawie art. 52 § 3 p.p.s.a., skarżąca wezwała Prezydenta Miasta do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z listopada 2006 r. organ poinformował, iż żądanie zwrotu poniesionych opłat za wydanie kart pojazdu nie jest indywidualną sprawą rozstrzyganą w drodze decyzji administracyjnej. Skarżąca w zakreślonym terminie wniosła skargę do sądu administracyjnego nazywając ją "skarga na czynność materialno-techniczną Prezydenta Miasta G.". Podała, iż w myśl art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają akty i czynności inne niż w art. 3 § 1 pkt 1 - 3, a więc nie mające charakteru decyzji lub postanowień. Art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. odpowiada brzmieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, co pozwala na powołanie orzecznictwa wydanego na kanwie tego przepisu. W oparciu o jego treść uznano, że przez "czynność" należy rozumieć czynność materialno-techniczną z zakresu administracji publicznej, podjętą przez organ administracji publicznej, dotyczącą stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Zdaniem skarżącej, w sprawie za czynność materialno-techniczną należało uznać zwrot nadpłaty za wydane karty pojazdu, ale nie odmowę zwrotu nadpłaty, co wymaga decyzji administracyjnej. W konsekwencji Sąd błędnie przyjął, że skarga spełnia przesłanki z art. 3 § 2 ust. 4 p.p.s.a. Pismo skarżącej należało zakwalifikować jako skargę na bezczynność organu (art. 3 § 2 ust 8 p.p.s.a.). W literaturze przyjmuje się, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie, lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności. Skarżąca wskazała, iż w skardze wniosła o rozpoznanie sprawy w granicach wniosku z dnia 28 września 2006 r. i ustalenie istnienia jej uprawnień do zwrotu nadpłaty w trybie art. 74 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa lub zobowiązanie organu do wydania decyzji w zakresie zwrotu nadpłaty za wydanie kart pojazdów w określonym terminie. Przewidziany w art. 74 pkt 3 Ordynacji podatkowej tryb powstania nadpłaty jest związany z kompetencjami Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał orzeka m.in. o zgodności ustaw podatkowych z Konstytucją RP i ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi. Orzeczenie Trybunału o niezgodności tychże ustaw z Konstytucją i ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi skutkuje utratą mocy obowiązującej ustawy w całości lub w części. To z kolei może prowadzić do tego, że zmienia się albo w całości wygasa ciążący na podatniku obowiązek podatkowy. W wyniku tego podatnik, który zapłacił podatek na podstawie aktu prawnego zakwestionowanego przez Trybunał, nabywa prawo do zwrotu nadpłaconego podatku. Uiszczone przez niego świadczenie nie ma podstawy prawnej, a zatem jest zapłacone nienależnie. Zdaniem skarżącej, jeżeli organ kwestionował istnienie lub wysokość nadpłaty objętej wnioskiem powinien wydać decyzję odmawiającą jej zwrotu w całości lub w części. Prezydent Miasta G. decyzji nie wydał, a zatem skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku należało traktować jako skargę na bezczynność organu. Przepis § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. stanowi, iż od skargi na bezczynność organu administracji publicznej pobierany jest wpis w kwocie 100 zł. Pełnomocnik skarżącej wraz ze skargą uiścił na konto Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpis w takiej wysokości, co - zdaniem spółki "[...]" - czyni odrzucenie skargi z tego powodu bezzasadnym.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta