Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. B. i H. Z. - M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1466/08 odrzucające skargę K. B. i H. Z. - M. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 968/06 w sprawie ze skargi K. B. i H. Z. - M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia przejęcia nieruchomości na cele reformy rolnej postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 20 października 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1466/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. B. i H. Z. - M. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 968/06 w sprawie z Ich skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia przejęcia nieruchomości na cele reformy rolnej. W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że jedną z podstaw wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego określa art. 272 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że można żądać wznowienia w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodowa lub z ustawą, na podstawie którego wydane zostało orzeczenie. Skargę taką można wnieść w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału. Na podstawie omawianego przepisu można żądać wznowienia postępowania gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją przepisu, na podstawie którego orzeczenie wydane zostało. Wskazano, że ponieważ w postępowaniu przed sądami administracyjnymi zastosowanie znajduje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oparcie skargi o wznowienie postępowania na podstawie art. 272 p.p.s.a. byłoby możliwe, gdyby przedmiotem wyroku TK o niezgodności z Konstytucją były przepisy tej właśnie ustawy. Jak stwierdził Sąd, powołany przez skarżące wyrok Trybunału z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt P 18/07, nie dotyczy niekonstytucyjności przepisów p.p.s.a., lecz orzeka o niezgodności z Konstytucją art. 3701 Kodeksu Cywilnego.
W skardze kasacyjnej reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika K. B. i H. Z. - M. zarzuciły Sądowi Wojewódzkiemu naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez brak zbadania przez Sąd, czy przepis art. 221 p.p.s.a. jest zgodny z Konstytucją i powołując się na art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 roku o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) i art. 193 Konstytucji RP wniosły o ewentualne przedstawienie przez Naczelny Sąd Administracyjny Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności przepis art. 221 p.p.s.a. z Konstytucją. Autor skargi kasacyjnej wniósł ponadto o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania. Wskazano, że zgodnie z przepisem art. 3 ustawy z dnia I sierpnia 1997 roku o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) i art. 193 Konstytucji RP każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawami, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem. Stwierdzono, że WSA orzekający w sprawie powinien mieć wątpliwości czy przepis art. 221 p.p.s.a. jest zgodny z Konstytucją. Sąd ten powinien zwrócić się do Trybunału o zbadanie tego zagadnienia. Skoro tego nie uczynił to, w ocenie skarżących, uchybił tym samym przepisom postępowania. Teza powyższa wynika wprost z faktu uznania przez TK wyrokiem z dnia 20 maja 2008 roku, sygn. akt P 18/07 art. 370 Kodeksu postępowania cywilnego za niezgodny z Konstytucją. Przepis ten regulował, podobnie jak przepis art. 221 p.p.s.a. konieczność odrzucania bez wezwania do usunięcia braków, polegających m.in. na nie uiszczeniu należnej opłaty, apelacji wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika strony. Wskazano, iż skarżące nie opierają niniejszej skargi na normach konstytucyjnych, gdyż zgodnie z art. 174 p.p.s.a. i z ugruntowanym orzecznictwem NSA nie mogą one stanowić podstaw kasacyjnych. Stwierdzono ponadto, że zasadny jest również ewentualny wniosek o przedstawienie przez Naczelny Sąd Administracyjny Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności przepis art. 221 p.p.s.a. z Konstytucją. Uznanie przez Trybunał wyrokiem z dnia 20 maja 2008 roku, sygn. akt P 18/07 art. 3701 Kodeksu postępowania cywilnego za niezgodny z Konstytucją stoi w jawnej sprzeczności z rozstrzygnięciem TK zawartym w wyroku z dnia 7 marca 2006 roku, sygn. akt SK 11/05, w którym Trybunał uznał za niezgodny z art. 221 p.p.s.a. i art. 2 Konstytucji ust. 2 § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193), który to przepis przewidywał, że wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie po przekazaniu skargi sądowi. Kontynuując wskazano także, że art. 221 p.p.s.a. dotyczy obowiązku profesjonalnych pełnomocników i zawęża ich grono do adwokatów i radców prawnych, gdy art. 370 Kodeksu postępowania cywilnego dotyczył również obowiązków rzecznika patentowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut naruszenia przepisów postępowania poprzez brak zbadania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, czy przepis art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jest zgodny z Konstytucją jest nieuzasadniony.
Zagadnienie dotyczące zgodności art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) z Konstytucją RP zostało już prawomocnie osądzone. Wyrokiem z dnia 7 marca 2006 r., SK 11/05 (Dz. U. Nr 45, poz. 322) Trybunał Konstytucyjny orzekł m.in., że art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jest zgodny z Konstytucją RP.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji na podstawie art. 184 p.p.s.a.