Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 19 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 739/06 w zakresie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2003 r., sygn. akt II SA 2105/03 w sprawie ze skargi [...] Towarzystwa [...] Spółki z o.o. na decyzję Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie obciążenia karą pieniężną za zajęcie pasa drogowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Burmistrza Miasta [...] o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie o sygn. akt II SA 2105/03 zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2003 r. Zdaniem Sądu I instancji, skarga podlegała odrzuceniu, ponieważ nie wykazano w niej, że zaistniała przesłanka, o której mowa w art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd stwierdził, że powołane w skardze fakty nie świadczą, że skarżący został pozbawiony możliwości obrony swoich praw, bowiem żadne jego prawa nie były przedmiotem postępowania i nie był stroną ani uczestnikiem postępowania. Skoro zaś nie miał prawa uczestnictwa i działania w postępowaniu sądowym, to nie mógł być tego prawa pozbawiony. Od tego postanowienia wniesiono skargę kasacyjną, a w niej o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy, bowiem rozpoznawanie zasadności podstaw skargi o wznowienie postępowania nastąpić może wyłącznie na rozprawie i prowadzić może wyłącznie do ewentualnego oddalenia skargi, ale nie jej odrzucenia. Czynności, które mogą być wykonywane przez Sąd na posiedzeniu niejawnym ograniczają się wyłącznie do zbadania formalnych wymogów, jakim powinna odpowiadać skarga o wznowienie postępowania. Przepis art. 280 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyraźnie wskazuje, że na posiedzeniu niejawnym Sąd bada czy skarga opiera się na ustawowych przesłankach wznowienia oraz czy wniesiona została w terminie, nie można natomiast badać trafności podstaw wznowienia postępowania. Jedynie w przypadkach wniesienia skargi o wznowienie postępowania z uchybieniem terminu bądź brak oparcia skargi o ustawowe podstawy wznowienia umożliwia sądowi odrzucenie skargi na posiedzeniu niejawnym. Nie można odrzucić skargi, gdy powołana podstawa nie jest merytorycznie zasadna (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis Warszawa 2006 r., s. 559). W tym stanie rzeczy badanie, czy wnoszący skargę o wznowienie postępowania posiada interes prawny wykracza poza granice możliwości rozpoznania skargi o wznowienie postępowania na posiedzeniu niejawnym.
Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 185 § 1 powołanej ustawy orzekł, jak w sentencji postanowienia.