Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę uznał, że przedmiotem zaskarżenia skarżący uczynił przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania wniosku z dnia 10 maja 2018 r., którym to zwrócił się do organu o stwierdzenie, w trybie nadzoru, nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie z dnia [...] sierpnia 1997 r., przyznającej prawo do policyjnej renty inwalidzkiej wg trzeciej grupy inwalidów od dnia 1 września 1996 r.
W ocenie Sądu skarga na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania może dotyczyć jedynie spraw, w których organ jest zobowiązany do zajęcia stanowiska w formie decyzji, postanowienia bądź innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Istotne jest, by sprawa ta miała charakter administracyjny.
Sąd zauważył, powołując się na art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r. poz. 132 ze zm.), że rozstrzygnięcia ze sfery prawa zabezpieczenia społecznego nie zapadają w toku sprawy administracyjnej, lecz są wydawane w ramach samodzielnego i niezależnego od reguł procedury administracyjnej postępowania, w którym weryfikacji decyzji nie dokonuje organ wyższego stopnia, a zgodnie z powołanym powyżej przepisem, właściwy sąd powszechny.
W ocenie Sądu sprawa zainicjowana wnioskiem skarżącego, mimo, że dotyczy stwierdzenia nieważności decyzji organu emerytalno - rentowego, a nie samej decyzji ustalającej prawo do policyjnej renty inwalidzkiej, jest nadal sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych.
Zwrócono również uwagę na treść art. 1, art. 476 § 2 pkt 2, art. 476 § 4 pkt 3 K.p.c. oraz art. 32 ust. 4 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym, wskazując że ustawodawca postanowił, iż jedynym właściwym trybem wzruszenia niesatysfakcjonującej stronę decyzji organu emerytalno-rentowego, będzie tryb cywilno-prawny. Kontrola sądowa przewidziana została również w zakresie niewydania przez organ emerytalny w określonym czasie decyzji. Ustawodawca w ustawie o zaopatrzeniu emerytalnym nie przewidział natomiast możliwości zastosowania nadzwyczajnych trybów kontroli tych decyzji, w rozumieniu przepisów k.p.a. Nie można więc w ogóle mówić w tym przypadku o sprawie administracyjnej.
Wobec powyższego Sąd stwierdził, że niedopuszczalne jest wniesienie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie, która ma charakter cywilny - jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych - a nie administracyjny.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł J. R., zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: