Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
Należy podkreślić, że zgodnie z art. 57 § 1 P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego. Powyższy przepis jest konsekwencją zasady skargowości, co oznacza, że tylko strona skarżąca może wskazać przedmiot zaskarżenia, który podlegać będzie kontroli sądu administracyjnego. Jedynie w sytuacji gdy treść skargi nasuwa wątpliwości co do tego, co jest jej przedmiotem, to zgodnie z art. 49 § 1 w zw. z art. 57 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Sąd I instancji powinien wezwać skarżącego do uzupełnienia lub poprawienia braków formalnych skargi poprzez jednoznaczne wskazanie przedmiotu zaskarżenia, pod rygorem jej odrzucenia. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodziła.
Jak wynika bowiem z akt sprawy J. R. w skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, powołując się na pisma (ponaglenia) z dnia 6 czerwca 2018 r. i z dnia 17 maja 2018 r. kierowane do organu, jednoznacznie wskazał, że zarzuca Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji niezałatwienie sprawy w przedmiocie przydzielenia lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji Ministra lub pozostającego w dyspozycji właściwych organów Państwowej Straży Pożarnej podległych Ministrowi. Skarżący zakres żądania powtórzył w piśmie z dnia 22 sierpnia 2018 r., podkreślając że rozpoznawana sprawa - zarejestrowana w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie pod sygn. akt II SAB/Wa 443/18, dotyczy bezczynności organu w przydzieleniu lokalu mieszkalnego. Ponadto skarżący, odnosząc się w piśmie procesowym z dnia 24 sierpnia 2018 r. do odpowiedzi Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na skargę, wyjaśnił że jego skarga została wniesiona w związku z uchylaniem się organu od załatwienia sprawy z wniosku z dnia 14 marca 2018 r. w przedmiocie przydzielenia lokalu mieszkalnego, tj. wniosku przekazanego do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej jako do organu właściwego przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w marcu 2018 r.
Istotnie, w odpowiedzi na wezwanie Sądu z dnia 25 września 2018 r. wzywające do sprecyzowania skargi, skarżący nadesłał pismo w którym jako datę wniosku, którego strona przeciwna nie rozpatrzyła wskazał dzień 10 maja 2018 r. jednakże, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wątpliwości co do rzeczywistych intencji skarżącego nasuwa określenie przez stronę w ww. piśmie organu, tj. Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Ponadto skarżący powołał się na wydaną w dniu [...] stycznia 2012 r. decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Zabrzu o przyznaniu stronie emerytury od dnia 1 września 2008 r., w sytuacji gdy z jego wcześniejszych pism wynikało, że intencją strony jest podjęcie przez organ działań zmierzających do przydzielenia lokalu mieszkalnego. Pośrednio nieścisłości te skarżący wyjaśnił w piśmie procesowym z dnia 24 grudnia 2018 r., stanowiącym odpowiedź na pismo organu zawierające informację o braku wniosku strony z dnia 10 maja 2018 r. oraz wiedzy co do faktu wpłynięcia takiego wniosku do urzędu. W powołanym piśmie z dnia 24 grudnia 2018 r. J. R. poinformował Sąd, że nie kierował do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, tzn. nie doręczał osobiście, ani nie wysyłał pocztą, takiego wniosku. Do organu kierował natomiast wniosek (ponowny) z dnia 14 marca 2018 r. dotyczący sprawy przydziału mieszkania. Stanowisko to zostało powtórzone przez stronę w piśmie z dnia 27 grudnia 2018 r., w którym skarżący kasacyjnie wskazał, że wnioskiem z dnia 10 maja 2018 r. domagał się stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 1997 r., przyznającej prawo do policyjnej renty inwalidzkiej, przy czym sprawa ta została zarejestrowana w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie pod sygn. akt II SA/Wa 1561/18.
Mając zatem na uwadze, że z całokształtu akt sprawy wynika, że intencją skarżącego było wniesienie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie przydzielenia lokalu mieszkalnego, za nieuprawnione uznać należy stanowisko Sądu I instancji, w którym przyjęto, że przedmiotem zaskarżenia J. R. uczynił przewlekłe prowadzenie postępowania w zakresie rozpoznania wniosku z dnia 10 maja 2018 r. dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji organu emerytalno - rentowego.
W tej sytuacji zasadne okazały się zarzuty naruszenia art. 134 § 1 w zw. z art. 166 P.p.s.a., art. 57 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 3 P.p.s.a., art. 58 § 1 P.p.s.a. oraz art. 133 § 1 w zw. z art. 166 P.p.s.a.
Wobec powyższego zaskarżone postanowienie podlegało uchyleniu na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 182 § 1 i 3 P.p.s.a.
Odnosząc się do wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu wyjaśnić należy, że wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu na zasadzie prawa pomocy, należne od Skarbu Państwa (art. 250 § 1 P.p.s.a.), jest przyznawane przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu unormowanym w przepisach art. 254 § 1 i art. 258 - 261 P.p.s.a.