Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 26 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 lipca 2006 r., sygn. akt III SA/Po 478/06 o odrzuceniu skargi L. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia oddalić skargę kasacyjną
Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu zaskarżanego postanowienia, pismem z dnia 16 maja 2006 r. radca prawny K. N., działając w imieniu L. N. na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] dołączając do pisma znaki opłaty sądowej o łącznej wartości 200 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że powyższa skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 219 § 2 oraz art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) z następujących względów: zgodnie z przepisem art. 219 § 2 ustawy, a także utrwalonym w tym zakresie orzecznictwem Sądów administracyjnych (por. post. NSA W-wa z dn. 31.05.04 FSK 212/04 M. Podat. 2004/7/2 oraz z dnia 7.04.2004 r. F 228/04 o NSA/WSA 2004/1/4) uiszczenie opłaty sądowej w postępowaniu sądowo-administracyjnym może nastąpić jedynie gotówką w kasie lub przelewem na rachunek bankowy właściwego sądu. Opłata uiszczona znakami opłaty sądowej nie spełnia powyższych warunków.
Wniesione zatem przez radcę prawnego pismo podlegające, jak w tym przypadku, opłacie stałej sąd odrzuca bez wezwania do uiszczenia opłaty, na podstawie art. 221 ustawy.
Wskazać bowiem należy, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r. Sygn. akt SK 11/05 (Dz. U. 2006 Nr 45 poz. 322 ) został uznany za niekonstytucyjny przepis § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 221 poz. 2193). Przepis ten stanowił iż od pisma będącego skargą, wnoszonego przez adwokata lub radcy prawnego, opłatę stałą uiszcza się na wezwanie.
W świetle cytowanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego oraz art. 221 ustawy, Sąd stwierdził, iż w niniejszym przypadku wpis stały od skargi wniesionej przez L. N. reprezentowanego przez radcę prawnego, winien być uiszczony bez wezwania, a skoro opłaty tej nie uiszczono w sposób przewidziany w ustawie, skarga podlegała odrzuceniu.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 lipca 2006 r. L. N. złożył skargę kasacyjną, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Pełnomocnik skarżącego zarzucił postanowieniu:
1/ naruszenie przepisu § 5 ust. 1 rozp. RM z dn. 16.12.200 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez uznanie że uiszczenie stałej opłaty sądowej od skargi na decyzję administracyjną może zostać dokonane bez wskazania sygnatury akt sprawy sądowoadministracyjnej,
2/ naruszenie przepisu art. 219 § 2 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez uznanie że uiszczenie stałej opłaty sądowej od skargi na decyzję administracyjną nie może zostać dokonane znakami opłaty sądowej,
Jak podniesiono w uzasadnieniu skargi kasacyjnej skutkiem rozstrzygnięcia podjętego przez Trybunał Konstytucyjny (wyrok z dn. 7.03.2006, SK 11/05) jest w istocie obowiązek uiszczenia przez adwokata lub radcę prawnego opłaty stałej od wnoszonej skargi - bez doręczenia wezwania sądu administracyjnego. Powyższa konkluzja nie oznacza jednak, że adwokat lub radca prawny zobowiązani są uregulować opłatę stałą bez otrzymania jakiejkolwiek informacji z sądu administracyjnego, rozpoznającego sprawę. W szczególności za uprawniony uznać należy pogląd, że pełnomocnik skarżącego winien otrzymać z sądu administracyjnego chociażby informację o wpływie sprawy z organu administracji i nadaniu jej sygnatury. Skoro ma on bowiem obowiązek dokonania wpłaty stałej opłaty sądowej w kasie sądu albo na rachunek bankowy sądu, to oczywistą wydaje się konieczność podania urzędowego oznaczenia konkretnej sprawy sądowoadministracyjnej, którą winien on oznaczyć na dokumencie przelewu czy kwicie kasowym. Wynika to wprost z treści regulacji zawartej w przepisie § 5 ust. 1 rozp. RM z dn. 16.12.200 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (in fine). Jeżeli pierwszym doręczeniem pisma sądowego (ze wskazaniem sygnatury sprawy) do pełnomocnika skarżącego jest postanowienie o odrzuceniu skargi z powodu nieuiszczenia wpisu (opłata stała), to w konsekwencji należy uznać, że adwokat lub radca prawny nie mógł spełnić nałożonego na niego obowiązku i to z przyczyn od niego niezależnych. Skarga do sądu administracyjnego wnoszona jest za pośrednictwem organu administracji, który wydał zaskarżoną decyzję, i to ten właśnie organ realizuje przekazanie akt sprawy sądowi administracyjnemu. Skarżący i jego pełnomocnik nie mają zatem żadnego wpływu na przebieg i terminowość tych czynności.