Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1404/11 odrzucające skargę T. G na działanie Prezydenta m. st. Warszawy postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1404/11, odrzucił skargę T. G na działanie Prezydenta m. st. Warszawy jako niedopuszczalną stwierdzając, że nie mieści się ona w katalogu spraw rozpatrywanych przez sądy administracyjne. Sąd wskazał, że nie jest właściwy do rozpatrywania skarg, których przedmiotem jest krytyka nienależytego wykonywania lub organizacji zadań przez organy i ich pracowników, skarg podnoszących zarzuty wadliwej działalności organu, wyrażających niezadowolenie z jego pracy, wytykających zaniechania i inne nieprawidłowości, a więc tak zwanych skarg powszechnych, o czym stanowi art. 227 k.p.a. Zdaniem Sądu taki właśnie charakter ma skarga T. G.
Od tego postanowienia skargę kasacyjną złożył T. G, wnosząc o jego uchylenie w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 52 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez przyjęcie, że jego skargi zawarte w jednym piśmie z dnia 15 maja 2011 r. są tak zwanymi skargami powszechnymi w rozumieniu art. 227 k.p.a., a nie skargami wniesionymi w wyniku uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że Delegatura Biura Administracji i Spraw Obywatelskich w Dzielnicy Śródmieście wszczęła postępowanie administracyjne w sprawie wymeldowania skarżącego z lokalu z nr [...] przy ul. [...] w W. z pobytu stałego. W dniu [...] kwietnia 2011 r. skarżący zwrócił się do Prezydenta m.st. Warszawy z pisemnym wnioskiem o usunięcie naruszenia prawa, wskazując, że zarówno w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym, jak i w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Śródmieścia toczą się sprawy w przedmiocie bezprawności eksmisji skarżącego.
Wskazano, że w dniu [...] marca 2011 r. skarżący wniósł do Prezydenta m. st. Warszawy pisemne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, które polegało na bezpodstawnym żądaniu zapłaty za lokal, który nie spełniał warunków lokalu mieszkalnego.
Dalej wskazano, że także w dniu [...] marca 2011 r. skarżący wniósł do Prezydenta m. st. Warszawy pisemne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, które polegało na podejmowaniu "przez dyrektora Urzędu Pracy m. st. Warszawy bezpodstawnych decyzji w stosunku do skarżącego T. G.
Skarżący kasacyjnie wskazał ponadto, że w dniu [...] kwietnia 2011 r. wniósł do Prezydenta m. st. Warszawy pisemne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i wymazanie z tablic autobusów linii 503 nazwy "[...]" oraz nie podnoszenia cen biletów za przejazdy komunikacją miejską.
Zdaniem skarżącego kasacyjnie z powyższego wynika jednoznacznie, iż za każdym razem przed wniesieniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wzywał pisemnie organ do usunięcia naruszenia prawa. Wskazał, że dokumentacji tej organ nie załączył jednak ani do akt, ani też nie wspomniał o nich w odpowiedzi na skargę.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej oddalenie, podkreślając na wstępie, że organ przekazał Sądowi wraz z odpowiedzią na skargę akta sprawy, w których znajdowały się między innymi wezwania skarżącego powołane w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.