Skarga kasacyjna na bezczynność Szefa Służby Cywilnej w przedmiocie przeniesienia na wyższe stanowisko w służbie cywilnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Janina Antosiewicz (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rajewska Tomasz Zbrojewski Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005r. sygn. akt II SAB/Wa 171/05 w sprawie ze skargi A. S. na bezczynność Szefa Służby Cywilnej w przedmiocie przeniesienia na wyższe stanowisko w służbie cywilnej postanawia: 1. oddalić skargę kasacyjną; 2. przyznać od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w kwocie 292,80zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i 80/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu; 3. odstąpić od zasądzenia od A. S. na rzecz Prezesa Rady Ministrów zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, stosownie do art. 207 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Inne orzeczenia o symbolu:
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba cywilna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Szef Służby Cywilnej
Uzasadnienie strona 1/8

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt II SAB/Wa 171/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. S. na bezczynność Szefa Służby Cywilnej, polegającą na zwłoce w przeniesieniu go, jako członka korpusu służby cywilnej, na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Ubezpieczenia Zdrowotnego ds. Nadzoru Prawnego w Ministerstwie Zdrowia. W uzasadnieniu postanowienia Sąd przytoczył twierdzenie skarżącego, że w wyniku przeprowadzonego postępowania konkursowego uznano go za najlepszego kandydata na to stanowisko, o czym poinformowany został przez Szefa Służby Cywilnej. Organ nie podjął jednak stosownej decyzji o przeniesieniu go z Ministerstwa Skarbu Państwa do Ministerstwa Zdrowia.

W odpowiedzi na skargę Szef Służby Cywilnej wniósł o jej odrzucenie. W uzasadnieniu wskazał, że tego rodzaju sprawy nie są załatwiane w drodze decyzji administracyjnych. W ocenie organu, przedmiot skargi dotyczył zagadnień regulowanych przepisami prawa pracy, a to oznacza, że sprawa nie podlega kognicji sądu administracyjnego

Wydając zaskarżone postanowienie Sąd podkreślił, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999r. Nr 49, poz. 483 ze zm.), korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych między innymi w ministerstwach. Z kolei według art. 3 tej ustawy, członkiem korpusu służby cywilnej może być albo pracownik służby cywilnej, co oznacza osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę zgodnie z zasadami określonymi w tej ustawie, albo urzędnik służby cywilnej, co oznacza osobę zatrudnioną na podstawie mianowania zgodnie z zasadami określonymi w tej ustawie. A. S. wygrał postępowanie konkursowe na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, będąc członkiem korpusu służby cywilnej, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, zawartej zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o służbie cywilnej. Skarżący swój zarzut bezczynności Szefa Służby Cywilnej wiąże z treścią przepisu art. 48 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej, zgodnie z którym członka korpusu służby cywilnej, który został wyłoniony w drodze konkursu na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, Szef Służby Cywilnej przenosi na to stanowisko i określa wysokość wynagrodzenia przysługującego na tym stanowisku. Sąd I instancji podkreślił, iż art. 42 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej wyraża ogólną zasadę, zgodnie z którą o wyższe stanowisko w służbie cywilnej może ubiegać się urzędnik służby cywilnej. Ustawodawca przewidział jednak wyjątki od tej zasady. Jeżeli w wyniku dwukrotnego przeprowadzenia konkursu na stanowisko, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 (m.in. zastępcy dyrektora departamentu w ministerstwie), nie zostanie wyłoniony kandydat spośród urzędników służby cywilnej, do udziału w następnym konkursie na to stanowisko dopuszcza się osoby, które nie są urzędnikami służby cywilnej. Szef Służby Cywilnej może również wyrazić zgodę na dopuszczenie osób nie będących urzędnikami służby cywilnej konkursu na stanowiska, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 i 3, jeżeli do pracy na tych stanowiskach niezbędne są szczególne doświadczenie lub umiejętności zawodowe. Zdaniem Sądu dopuszczenie do udziału w konkursie na wyższe stanowisko w służbie cywilnej osoby nie będącej urzędnikiem służby cywilnej w trybie art. 42 ust. 2 ustawy, nie oznacza, że osoba taka, gdy wygra postępowanie konkursowe, nabywa roszczenie o mianowanie w służbie cywilnej, albowiem zmierzałoby to do obchodzenia przepisów ustawy o służbie cywilnej, regulujących problematykę mianowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał za niedopuszczalną drogę sądowoadministracyjną w tych sprawach. W odróżnieniu od przeniesień służbowych, o których mowa w art. 51, 54 i przypadku określonym w art. 55 ustawy o służbie cywilnej, podlegających kontroli w administracyjnym toku instancji, co wynika z art. 56 ust. 1 tej ustawy, przeniesienie uregulowane w art. 48 ust. 2 nie ma charakteru decyzji, albowiem w istocie chodzi o wdrożenie ustaleń konkursowych na płaszczyznę zatrudnieniową. Sąd badał również podniesione zagadnienia pod kątem ewentualnego przeniesienia w drodze innego aktu lub decyzji określonych w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Sąd uznał, że o ile akt ten byłby aktem organu administracji publicznej i dotyczyłby uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, to jednak brak by mu było jednej z podstawowych cech, jakie go identyfikują, a mianowicie cechy zewnętrzności. Przeniesienie odbywa się bowiem w ramach służby cywilnej, co z drugiej strony uwidacznia istniejącą podległość służbową, która z mocy art. 5 pkt 2 P.p.s.a. również została wykluczona z katalogu spraw, podlegających właściwości sądu administracyjnego. Sytuacja jest podobna, gdy chodzi o czynność, o której mowa w przywołanym art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. W ocenie Sądu, przeniesienie, o którym mowa w art. 48 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej, jest niczym innym, tylko obsadzeniem na wakującym stanowisku członka korpusu służby cywilnej, który wygrał postępowanie konkursowe. O ile od wyniku postępowania konkursowego, które jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej, ustawodawca zapewnił jego uczestnikom możliwość złożenia odwołania do Szefa Służby Cywilnej, to jednak w przypadku przeniesienia (obsadzenia) na wakujące stanowisko, bądź też nieobsadzenia stanowiska, nie przewidziano środków kontroli w administracyjnym toku instancji.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba cywilna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Szef Służby Cywilnej