Skarga kasacyjna od postanowienia WSA w Warszawie w przedmiocie odwołania z funkcji dyrektora zespołu publicznych placówek oświatowych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 906/07 o odrzuceniu skargi G. B. na zarządzenie Burmistrza Gminy B. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odwołania z funkcji dyrektora zespołu publicznych placówek oświatowych postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6145 Sprawy dyrektorów szkół
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 lipca 2007 r. odrzucił skargę G. B. na zarządzenie Burmistrza Gminy B. z dnia [...] w przedmiocie odwołania z funkcji dyrektora zespołu publicznych placówek oświatowych. W uzasadnieniu stwierdził, że wniesiona skarga podlega, co do zasady, kontroli sądowoadministracyjnej, jednak z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia służących skarżącej, jest niedopuszczalna. Zgodnie bowiem z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.), skargę na zarządzenie organu gminy może wnieść każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone uchwałą. Skargę można wnieść po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia. Sąd I instancji ustalił, że G. B. nie zwróciła się do Burmistrza Gminy B. o usunięcie naruszenia prawa i uchylenie zarządzenia. Za wezwanie spełniające wymogi art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie można bowiem uznać pisma skarżącej z dnia 21 lutego 2007 r. do Wojewody M., zatytułowanego "odwołanie". Nie zostało ono bowiem skierowane do właściwego organu.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła G. B., reprezentowana przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 6, art. 134 ust. 1 i 2 i art. 145 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), poprzez nieudzielenie stronie występującej bez zawodowego pełnomocnika potrzebnych wskazówek i pouczeń oraz przeprowadzenie postępowania i rozpoznanie sprawy w granicach skargi, bez uwzględnienia całokształtu okoliczności sprawy, w szczególności bez oceny, czy nastąpiło naruszenie art. 65 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm. - dalej kpa).

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie WSA w Warszawie jest prawidłowe, choć z powodów innych niż wskazane w jego uzasadnieniu. W aktach sprawy znajduje się odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy w O. M. z dnia [...] marca 2007 r., sygn. akt [...], którym Sąd ten rozpoznał pozew G. B. przeciwko Urzędowi Gminy w B. i Zespołowi Publicznych Placówek Oświatowych w B. o przywrócenie na dotychczasowe stanowisko i odszkodowanie, w związku z odwołaniem ze stanowiska dyrektora Zespołu Placówek Oświatowych w B. na podstawie zarządzenia Burmistrza Gminy B. nr [...] z dnia [...]. W wyroku tym Sąd zwrócił uwagę, że w judykaturze dostrzec można dualistyczne podejście do zdarzenia polegającego na odwołaniu dyrektora szkoły na podstawie art. 38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.): zgodnie z poglądem prezentowanym przez Sąd Najwyższy, sprawy te należą do kategorii spraw z zakresu prawa pracy, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny wskazywał, iż zarządzenia w przedmiocie odwołania dyrektora szkoły ze stanowiska kierowniczego mogą być przedmiotem nadzorczych rozstrzygnięć wojewody i jako takie podlegać kognicji sądów administracyjnych. Bez względu na przyjęty punkt widzenia nie ulega wątpliwości, że w przypadku, gdy prawidłowość zarządzenia o odwołaniu ze stanowiska została ustalona przed sądem powszechnym, niedopuszczalne byłoby ponowne rozpoznawanie tej sprawy przez sąd administracyjny. Powodowałoby to bowiem naruszenie powagi rzeczy osądzonej, co jest przesłanką nieważności postępowania (art. 183 § 2 pkt 3 ustawy P.p.s.a.). W wyroku z dnia [...] marca 2007 r. Sąd Rejonowy Sąd Pracy w O. M. przeanalizował prawidłowość zaskarżonego w niniejszym postępowaniu zarządzenia Burmistrza Gminy B. nr [...] z dnia [...] w świetle stanowiącego podstawę jego wydania art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Stwierdził, że wskazane zarządzenie jest wadliwe m.in. nie zostało prawidłowo uzasadnione merytorycznie, bowiem pozwany nie wykazał, że uchybienia G. B. w pracy pedagogicznej oraz uchybienia finansowe są zagrożeniem publicznym, a zatem stanowią szczególnie uzasadnione przyczyny odwołania, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Sąd nie znalazł podstaw do przywrócenia G. B. na stanowisko, jednak zasądził na jej rzecz odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem odwołania. W tej sytuacji uznać należy, że sprawa prawidłowości zarządzenia Burmistrza Gminy B. nr [...] z dnia [...] została przesądzona przez sąd powszechny, zaś skarżąca uzyskała ochronę prawna na gruncie prawa pracy. W związku z tym w sprawie znalazł zastosowanie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy P.p.s.a., zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skoro odrzucenie skargi było uzasadnione z uwagi na powagę rzeczy osądzonej, bezprzedmiotowe jest rozważanie prawidłowości stanowiska Sądu I instancji dotyczącego spełnienia przez skarżącą warunków wniesienia skargi, o których mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W pierwszej kolejności należało bowiem rozważyć kwestie powodujące dalej idące skutki prawne, tj. kwestie mogące mieć wpływ na ważność postępowania sądowoadministracyjnego.

Zgodnie z art. 184 ustawy P.p.s.a., NSA oddala skargę kasacyjną, jeżeli nie ma usprawiedliwionych podstaw albo jeżeli zaskarżone orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu. Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 3 lipca 2007 r. o odrzuceniu skargi G. B. jest prawidłowe, mimo iż w uzasadnieniu Sąd winien był zwrócić uwagę na istnienie wyroku Sądy Rejonowego Sądu Pracy w O. M. z dnia [...] marca 2007 r., sygn. akt IV P 24/07. W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy P.p.s.a, orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6145 Sprawy dyrektorów szkół
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy