Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie uwłaszczenia państwowych osób prawnych postanowił: odrzucić skargę kasacyjną.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska Sędziowie sędzia NSA Stanisław Nowakowski sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Urzędu Statystycznego w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1435/05 w sprawie ze skargi Dyrektora Urzędu Statystycznego w P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uwłaszczenia państwowych osób prawnych postanowił: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Dyrektora Urzędu Statystycznego w P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uwłaszczenia państwowych osób prawnych.

Sąd wskazał, że zaskarżoną decyzją Minister Infrastruktury po rozpatrzeniu odwołania Dyrektora Urzędu Statystycznego w P. od decyzji Wojewody W. z dnia [...] nr [...], dotyczącej uwłaszczenia [...] Bank [...] w W. nieruchomością położoną w K., oznaczoną jako działka nr [...] (dawniej nr [...]) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że decyzją Wojewody W. z dnia [...], nr [...], wydaną po ponownym rozpoznaniu sprawy przez organ I instancji, na podstawie art. 200 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.) stwierdzono nabycie z dniem [...] grudnia 1990 r. przez [...] Bank [...] w W. prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w Koninie, oznaczonego jako działka nr [...] oraz odpłatne nabycie fragmentu budowli (fundamentu) znajdującej się na tym gruncie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skoro przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego decyzją merytoryczną organu pierwszej instancji było uwłaszczenie państwowej osoby prawnej z mocy art. 200 ust. 1, pkt 1, 2 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego stronami postępowania uwłaszczeniowego są: państwowa osoba prawna legitymująca się w dniu [...] grudnia 1990 r. prawem zarządu do gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa lub gminy, podmiot, który podważa uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa lub gminy do gruntu obciążonego prawem zarządu, a także osoba legitymująca się prawem rzeczowym do nieruchomości. Skargę należało oddalić bo skarżący nie wykazał aby przysługiwał mu tytuł prawnorzeczowy do uwłaszczonej nieruchomości, a swoje uprawnienia do udziału w postępowaniu administracyjnym wywodzi jedynie z faktu poczynienia nakładów na grunt, wynikających z umowy cywilnoprawnej zawartej z uwłaszczonym Bankiem. Poczynienie nakładów na nieruchomość wskazuje jedynie, że skarżący ma wyłącznie interes faktyczny, a nie interes prawny w rozumieniu art. 28 kpa w związku z art. 200 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Organ pierwszej instancji niezasadnie zatem doręczył skarżącemu decyzję. Aby skarżący mógł mieć przymiot strony i mógł skutecznie odwołać się od decyzji organu pierwszej instancji musiałby wykazać, że posiada nieruchomość w zarządzie w rozumieniu przepisu art. 200 ustawy o gospodarce nieruchomościami w dniu 5 grudnia 1990 r. lub, że legitymuje się tytułem prawnorzeczowym do tej nieruchomości albo, że kto inny, a nie Skarb Państwa, jest właścicielem nieruchomości. Wprawdzie organy administracji naruszyły przepisy postępowania, lecz w ocenie Sądu nie miało to wpływu na wynik sprawy. Obowiązkiem organu drugiej instancji, który rozpatrywał odwołanie skarżącego, było zbadanie, czy przysługiwało mu prawo strony w postępowaniu. Gdyby organ drugiej instancji prawidłowo, tj. z zachowaniem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego przeprowadził postępowanie, to winien był stwierdzić, że skarżący nie ma legitymacji prawnej do wniesienia odwołania od decyzji Wojewody W. z dnia [...], a w rezultacie winien wydać rozstrzygnięcie o umorzeniu postępowania odwoławczego. Skoro skarżący nie posiada legitymacji skargowej uprawniającej do żądania kontroli zaskarżonej decyzji, to Sąd nie mógł dokonać oceny merytorycznych zarzutów skargi.

Strona 1/2