Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia WSA (del.) Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 lipca 2007 r., sygn. akt II SA/Op 312/07 o odrzuceniu skargi Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stypendium szkolnego postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu postanowieniem z dnia 16 lipca 2007 r. sygn. akt II SA/Op 312/07 odrzucił skargę Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] w przedmiocie stypendium szkolnego.
Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podniósł, że powyższą decyzją Kolegium uchyliło decyzję Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. o odmowie przyznania K. B. prawa do stypendium szkolnego i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Sąd zauważył przy tym, iż Dyrektor Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G., wydając wspomnianą decyzję, nie działał jako podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyła przedmiotowa sprawa, lecz występował jako organ administracji publicznej, wykonujący zadania publiczne w zakresie udzielonego przez Radę Miejską w G. upoważnienia do załatwiania indywidualnych spraw dotyczących pomocy materialnej w charakterze socjalnym dla uczniów.
W związku z powyższym Sąd - odwołując się do poglądów doktryny oraz orzecznictwa sądowoadministracyjnego - stanął na stanowisku, że organ administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję, nie jest i nie może być w tej samej sprawie stroną postępowania administracyjnego, co skutkowało odrzucenie skargi - na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ).
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł Dyrektor Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj. błędną wykładnię art. 50 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym.
Zdaniem skarżącego kasacyjnie Dyrektor Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. działał wprawdzie w niniejszej sprawie jako pełnomocnik Gminy, ale pełnomocnictwo to nie powodowało ograniczenia czy też pozbawienia Dyrektora uprawnienia do działania w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Tego rodzaju interes nie występuje natomiast po stronie organu, który wydał w sprawie w I instancji decyzję. Organ administracji publicznej, powołany do rozstrzygania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, nie jest bowiem podmiotem posiadającym własny interes prawny w prowadzonym przez siebie postępowaniu.
W przypadku, gdy organ jest jednocześnie organem jednostki samorządu terytorialnego, interes prawny w zaskarżeniu orzeczenia organu II instancji mogłaby mieć ta jednostka. W przypadku jednak, gdy organ (np. gminy) orzekał w danej sprawie w I instancji, gmina ta traci uprawnienie do występowania w postępowaniu administracyjnym oraz postępowaniu sądowoadministracyjnym w charakterze strony. W tym momencie wykonywanie władztwa administracyjnego przez organ gminy następuje kosztem ograniczenia uprawnień samej gminy w sferze ochrony jej interesu prawnego. Przyjęcie odmiennej wykładni musiałoby - zgodnie z zasadą "ne quis iudex in propria causa" - skutkować wyłączeniem się danego organu administracji publicznej w przypadkach, w których rozpatrywana sprawa dotyczyłaby interesu reprezentowanej przez niego jednostki samorządu terytorialnego.