Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy w przedmiocie sprostowania z urzędu oczywistej omyłki w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. akt I OSK 1761/20 w sprawie ze skargi kasacyjnej W.Z., M.K., W.S., I.K., K.M., A.S., D.M., I.R., M.K., J.L. oraz E. K., A.R. i J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 1119/19 w sprawie ze W.Z., M.K., W.S., I.K., K.M., A.S., D.M., I.R. i T.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2019 r. znak [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości postanawia sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w sentencji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. akt I OSK 1761/20 w ten sposób, że w dacie wyroku i w dacie rozpoznania sprawy w miejsce roku "2020" wpisać rok "2021".
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej ppsa), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Sprostowaniu podlegają wadliwości występujące zarówno w rubrum, samej sentencji orzeczenia, jak i w uzasadnieniu. Niedokładność lub omyłka może dotyczyć np. oznaczenia stron, oznaczenia (daty, znaku, sygnatury) zaskarżonego aktu lub czynności oraz nazwy organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność (postanowienie Sądu Najwyższego z 15.4.1982 r. I PZ 7/82, OSNC 1982/10/155). Błędne podanie daty orzeczenia stanowi oczywistą omyłkę podlegającą sprostowaniu (postanowienie NSA z 4.2.2011 r. II OZ 1/11).
W niniejszej sprawie w sentencji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. akt I OSK 1761/20, omyłkowo wpisano w dacie wyroku rok "2020" zamiast roku "2021".
Z akt sprawy wynika, że posiedzenie niejawne przed Naczelnym Sądem Administracyjnym odbyło się 27 stycznia 2021 r.
W związku z powyższym, na podstawie art. 156 § 1 w zw. z art. 193 p psa, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.