Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 26 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Podkarpackiego od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 14 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Rz 203/10 o umorzeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi Wojewody Podkarpackiego na uchwałę Rady Gminy Miejsce Piastowe z dnia 28 października 2009 r. nr XXXIII/333/09 w przedmiocie określenia rodzaju świadczeń przyznawanych w ramach pomocy zdrowotnej dla nauczycieli korzystających z opieki zdrowotnej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Rada Gminy Miejsce Piastowe w dniu 28 października 2009 r. podjęła uchwałę nr XXXIII/333/09 w sprawie określenia rodzaju świadczeń przyznawanych w ramach pomocy zdrowotnej dla nauczycieli korzystających z opieki zdrowotnej, zatrudnionych w szkołach prowadzonych przez Gminę Miejsce Piastowe oraz warunków i sposobu ich przyznawania. Jako podstawę tej uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.) oraz art. 72 ust. 1 i 4 oraz art. 91 d pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczycieli (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.). Uchwała została doręczona Wojewodzie Podkarpackiemu jako organowi nadzorczemu w dniu 5 listopada 2009 r., a następnie ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego z dnia 11 stycznia 2010 r. nr 4, poz. 87.
Wojewoda Podkarpacki skargą z 25 stycznia 2010 r. zaskarżył wyżej opisaną uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej jako WSA) w Rzeszowie wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w zakresie § 3, § 4 ust. 2, § 5 ust. 2 - 7, § 6 ust. 5. Wojewoda zarzucił, że rada wbrew swoim kompetencjom, w § 3 w/w uchwały określiła krąg podmiotów oraz wskazała okoliczności, w których nauczyciele i nauczyciele-emeryci mają uprawnienie do korzystania z pomocy zdrowotnej. Zdaniem skarżącego rada wprowadzając niniejsze postanowienie do uchwały objętej skargą, przekroczyła zakres swego umocowania prawnego. Skarżący wywiódł, że niedozwolone jest wskazanie zamieszczone w § 4 ust. 2 uchwały, dotyczące kręgu podmiotów, które mogą wystąpić o przyznanie pomocy zdrowotnej w imieniu nauczyciela. Wojewoda stwierdził bowiem, że uprawnienia takiego nie można przypisać dyrektorowi i radzie pedagogicznej. Zarzucił również radzie, że wbrew swoim uprawnieniom wynikającym z przepisu delegacyjnego dla wydania aktu prawa miejscowego, rada przewidziała tryb rozpoznawania wniosków o przyznanie świadczeń, w którym działać ma zespół opiniujący wnioski nauczycieli i określiła jego kompetencje. Nie zgodził się dalej z ustaleniem przez radę górnej granicy świadczenia pieniężnego w § 6 ust. 5 uchwały. W jego ocenie powoduje to, że powyżej tej kwoty świadczenie nie zostanie przyznane, co nie mieści się w art. 72 ust. 1 Karty Nauczyciela. Wskazał na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego w tym zakresie, zgodnie z którym akt wykonawczy do ustawy może być wydany tylko na podstawie wyraźnego, precyzyjnego upoważnienia ustawowego i tylko w granicach tego upoważnienia. W końcowej części skargi Wojewoda zarzucił radzie przekroczenie upoważnienia zawartego w ustawie, poprzez ustalenie górnej granicy udzielonej pomocy. Skarga zawiera także przytoczenie szeregu orzeczeń sądów administracyjnych, w których skarżący upatruje zasadność swoich zarzutów.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Miejsce Piastowe wniosła o jej oddalenie. Wskazała, że w przedmiotowej sprawie upłynął termin na wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego. Zarzuciła Wojewodzie opieszałość w zakresie publikacji w/w uchwały. Zaznaczyła, że uchwała w praktyce do momentu publikacji nie obowiązywała i nie stanowiła podstawy prawnej do przyznania nauczycielom świadczeń w ramach pomocy zdrowotnej. Rada wskazała, że podejmując przedmiotową uchwałę i nadając jej określoną treść, opierała się na istniejącej praktyce i wzorowała się na innych uchwałach w tym zakresie, które organ nadzoru publikował w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego i które to nadal funkcjonują w obrocie prawnym. Na potwierdzenie tego faktu rada wymieniła te uchwały, załączając ich kserokopie do odpowiedzi na skargę. W konkluzji podała, że wójt nigdy nie podjął jakichkolwiek działań na gruncie zaskarżonej uchwały, zarówno przed jej ogłoszeniem, jak również po jej opublikowaniu i wejściu w życie.