Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia NSA : Izabella Kulig - Maciszewska Sędzia del. WSA : Monika Nowicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A. M., I. i B. J., J. i A. A., H. i K. R., I. i K. S., U. D.-W., Z. H., C. S., W. S. o wykładnię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OSK 1793/07 w sprawie ze skargi Gminy Miasta K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przekazaniu mienia gminie postanawia: oddalić wniosek
We wniosku z dnia 16 lipca 2008 r. pełnomocnik skarżących kasacyjnie: A. M., I. i B.J., J. i A. A., H. i K. R., I. i K. S., U. D. - W., Z. H., C. S. i W. S. wystąpił o wydanie przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowienia w trybie przepisu art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 30 poz. 1270 ze zm.). W uzasadnieniu wniosku stwierdzono, że postanowienie zawierające wykładnię winno wyjaśniać, jakie przesłanki spowodowały brak ustosunkowania się przez Sąd do szeregu zarzutów przedstawionych w piśmie K. R., B. J. i K. S. z dnia [...].
W dalszej części wniosku pełnomocnik skarżących kasacyjnie zarzucił wyrokowi Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2008 r. uchybienie mające istotny wpływ na treść "ostatecznego wyroku". Sformułowano w tym miejscu zarzut, że sędzia sprawozdawca podczas rozprawy nie wspomniała w ogóle cyt. " o błędnym i niezgodnym z prawdą stwierdzeniu przez WSA w Warszawie, że decyzja Wojewody K. nie wywołała nieodwracalnych skutków prawnych (... )" .
W dalszej zaś części pisma pełnomocnik skarżących kasacyjnie zawarł zarzut w stosunku do Przewodniczącej składu orzekającego, polegający na tym , że cyt. " kiedy nasza strona chciała w trakcie rozprawy poruszyć i wyjaśnić tę kwestię, sędzia przewodnicząca nie udzieliła głosu naszym reprezentantom".
Następnie został przytoczony fragment wspomnianego wyżej pisma z dnia [...], po czym w konkluzji zauważono, że cyt. " Przedstawione materiały dowodowe wskazują jednoznacznie, iż nie było podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody K. na podstawie Art. 156 § 1 pkt 2 kpa, skoro Art. 156 § 2 kpa stwierdza w dalszej części akapitu: ... a także, gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne, a to zaistniało w tym przypadku."
Do wniosku został również dołączony plik dokumentów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z literalnej treści wniosku wynika, że został on złożony w trybie art. 158 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z treścią w/w przepisu sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości, co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
Jak zatem z powyższego wynika, postanowienie zawierające wykładnię wyroku ma wyjaśniać wątpliwości, co do jego treści. W literaturze przedmiotu zwraca się uwagę, że w uzasadnieniu tego rodzaju wniosku należy wyraźnie określić, który fragment uzasadnienia wyroku ( które sformułowanie ) jest niezrozumiałe dla stron lub budzi ich wątpliwości. Akcentuje się przy tym nawet, że nie wystarczy w tym przypadku jedynie ogólnikowe stwierdzenie, że uzasadnienie wyroku jest np. "niejednorodne" czy, że "samo w sobie może budzić rozliczne wątpliwości".
Podobne stanowisko zawarł również Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 25 lutego 2005 r. OZ 1018/04, w którym stwierdził, że potrzeba wykładni może być wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania.
Odnosząc powyższe do przedmiotowego wniosku należy zauważyć, że nie zawiera on w ogóle wyjaśnienia która, dokładnie wypowiedź Sądu zawarta w uzasadnieniu wyroku jest dla stron niezrozumiała. Wniosek ten, choć formalnie wniesiony jako wniosek o wykładnię wyroku, w istocie rzeczy stanowi jego krytykę i stara się polemizować ze zdaniem Sądu ( czego wydatnym dowodem jest fakt dołączenia do wniosku pliku dokumentów). Wniosek ten stanowi również krytykę zachowania podczas rozprawy sędziego sprawozdawcy i sędziego przewodniczącego.
Z tego powodu Sąd uznał, że wniosek pełnomocnika skarżących kasacyjnie z dnia 16 lipca 2008 r., niespełniając wymogów wniosku o wykładnię wyroku, nie mógł być uwzględniony.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 w związku z art. 158 i art. 64 § 3 oraz art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.