Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 2095/18 o odrzuceniu skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] maja 2018 r., znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 30 sierpnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Wojewody Kujawsko-Pomorskiego (dalej Wojewoda) na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] maja 2018 r. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), "p.p.s.a.", uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Mimo szeroko zakreślonej w powołanym przepisie legitymacji procesowej, Wojewoda nie jest uprawniony do wniesienia skargi, w sytuacji gdy w postępowaniu administracyjnym wydał postanowienie w pierwszej instancji. Wynika to z ogólnej zasady, że nie można łączyć roli procesowej organu administracji publicznej oraz strony. Sąd pierwszej instancji powołał się na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowane w wielu orzeczeniach, w tym m.in. w uchwale składu 7 sędziów z 16 lutego 2016 r. (sygn. akt I OPS 2/15). Zdaniem Sądu pierwszej instancji nie jest dopuszczalne łączenie roli strony oraz organu administracji publicznej. Wojewoda jako terenowy przedstawiciel rządu nie może mieć szerszej ochrony prawnej niż podmioty, których interesom ma służyć. Stworzenie Wojewodzie prawnej możliwości dochodzenia swego interesu przed sądem administracyjnym przeciwko interesowi prawnemu obywatela, którego dotyczy orzeczenie tego organu wydane w pierwszej instancji naruszałoby standardy demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) z tego względu, że postępowanie takie nie zapewniałoby "równości broni" jego stronom. Ponadto, podstawową zasadą konstytucyjną, która określa sposób funkcjonowania administracji publicznej jest zasada praworządności (art. 7 Konstytucji RP).
Zdaniem tego Sądu w sprawie właściwie było wydanie postanowienia o odrzuceniu skargi jako niedopuszczalnej z innych przyczyn, a nie wydanie wyroku oddalającego skargę. Motywem rozstrzygnięcia nie była bowiem kwestia materialnoprawna, a proceduralno - ustrojowa związana z funkcją i strukturą postępowania administracyjnego.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł Wojewoda reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżając je w całości. Domagał się jego uchylenia w całości i rozpoznania skargi, ewentualnie uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:
1) naruszenie następujących przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.):
a) art. 50 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 28 k.p.a. poprzez odrzucenie wniesionej przez skarżącego skargi z powodu nieposiadania przez skarżącego interesu prawnego w rozumieniu ww. przepisów, podczas gdy zgodnie z treścią zaskarżonego skargą postanowienia Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] maja 2018 r. skarżący posiadał legitymację do wniesienia skargi wynikającą z działania przez niego w postępowaniu egzekucyjnym w roli wierzyciela, a nie tylko organu egzekucyjnego, co oznaczałoby, iż podstawą prawną interesu prawnego skarżącego były przepisy art. 1a pkt 13, § 5 pkt 1 oraz 26 § 1 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;