Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec, , , po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2007 r., sygn. akt IV SO/Wa 61/07 o odrzuceniu wniosku w sprawie z wniosku A. B. dotyczącego nieprawidłowego przeprowadzenia przez Policję postępowania wyjaśniającego w sprawie kradzieży sprzętu rybackiego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 24 maja 2007 r., sygn. akt IV SO/Wa 61/07 odrzucił wniosek A. B. dotyczący nieprawidłowego przeprowadzenia przez Policję postępowania wyjaśniającego w sprawie kradzieży sprzętu rybackiego.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, że stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) skargi rozpatrywane przez sądy administracyjne mogą dotyczyć jedynie aktów podejmowanych w sprawach z zakresu administracji publicznej. Zakres tej kontroli sprecyzowany został w § 2 i 3 powołanego przepisu. Kontrola sprawowana przez sądy ma więc charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie akty i działania wskazane w ustawie. Sąd pierwszej instancji uznał, że przedmiotowa sprawa nie należy do kognicji sądu administracyjnego, gdyż wniosek dotyczy niezadowolenia ze sposobu rozpoznania przez Komendę Główną Policji w W. skargi A. B. na sposób przeprowadzenia przez Komendę Wojewódzką Policji w B. postępowania wyjaśniającego w sprawie kradzieży sprzętu rybackiego. Wyjaśnił, że do rozpoznania skargi wniesionej do organu w trybie art. 227 K.p.a. czyli w trybie postępowania skargowego określonego w przepisach działu VIII K.p.a. nie mają zastosowania przepisy art. 3 § 2 pkt 1-4 P.p.s.a. Postępowanie skargowe ma bowiem charakter odformalizowanego środka społecznej kontroli działania administracji i jego wyniku, nie wydaje się w nim żadnych rozstrzygnięć, a jedynie zawiadamia o sposobie załatwienia skargi, tj. o podjętych działaniach zmierzających do wyjaśnienia okoliczności będących podstawą skargi, bądź o podstawach uznania skargi za bezzasadną.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł A. B., reprezentowany przez adwokata, zaskarżając je w całości, na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy:
1) art. 141 § 4 w zw. z art. 166 i art. 134 § 1 P.p.s.a. poprzez nierozpatrzenie przez Sąd całości zarzutów i okoliczności podniesionych w skardze, brak przedstawienia w uzasadnieniu postanowienia wszystkich zarzutów podniesionych w skardze oraz brak wyjaśnienia przyczyn, dla których sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego w odniesieniu do wszystkich zarzutów podniesionych w skardze,
2) art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 1, 2, art. 3 § 1 i art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne nie obejmuje orzekania w sprawach skarg na niewłaściwe rozpatrzenie skargi (w rozumieniu art. 227 K.p.a.) przez organ administracji.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący wskazał, że Sąd naruszył art. 134 P.p.s.a., bowiem badając dopuszczalność drogi sądowej uczynił to jedynie w zakresie części zarzutów wynikających ze skargi. Pełnomocnik skarżącego podniósł, że skarżący w skardze sformułował dwa zarzuty i dodatkowo jedno żądanie: pierwszy zarzut dotyczy niezgodnego z prawem rozpoznania skargi złożonej przez skarżącego przeciwko Policji, drugi zarzut, że opisane szczegółowo w skardze akty i czynności Policji były niezgodne z prawem, w szczególności organ nie wykonał ciążących na nim ustawowych obowiązków - a zatem zarzut ten w istocie dotyczy aktów i czynności organu, które naruszają art. 1 ust. 2 pkt 1, 2, 3 i 5 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz żądanie odszkodowania od Policji. Dodatkowo skarżący wskazał, że Sąd w uzasadnieniu postanowienia pominął i nie odniósł się do zarzutów skarżącego dotyczących nieprawidłowego wykonania przez Komendanta Głównego Policji czynności, do jakich był ustawowo zobowiązany, a także do kwestii odszkodowania. Skarżący podniósł, że bez rozpoznania skargi w całości, nie można z góry przesądzić, że w całości podlega ona odrzuceniu. W ocenie skarżącego Sąd dokonał zawężającej wykładni przepisów art. 1, 2, 3 § 1 i § 2 pkt 4 P.p.s.a. uznając, że na niewłaściwe rozpatrzenie skargi złożonej do organu administracji w trybie określonym przez przepisy art. 227 i nast. K.p.a. skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje. Wyłączenie spod kontroli sądowoadministracyjnej działań organów administracji publicznej w obszarze rozpatrywania skarg nie byłoby spójne z systemem aksjologicznym tego postępowania, którego założeniem jest możliwość kontroli działań organów administracji pod kątem prawa w każdym aspekcie. Taka interpretacja nie byłaby zgodna z prawem wspólnotowym. Skarżący wskazał, że sformułowanie zawarte w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. "inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa" interpretowane w sposób szeroki obejmuje prawo do kontroli sądowoadministracyjnej skarg (w rozumieniu art. 227 K.p.a.).