Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Budownictwa Elektroenergetycznego E. Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1536/14 o odrzuceniu skargi Przedsiębiorstwa Budownictwa Elektroenergetycznego E. Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1536/14 odrzucił skargę Przedsiębiorstwa Budownictwa Elektroenergetycznego E. Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podał, że zgodnie z treścią art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") skargę do Sądu wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Skargę na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] marca 2014 r., doręczoną stronie w dniu 20 marca 2014 r. skarżący reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu w dniu 22 kwietnia 2014 r. (data nadania skargi w Urzędzie Pocztowym Tarnobrzeg 1), a zatem z przekroczeniem terminu, który upłynął w dniu 21 kwietnia 2014 r. W konsekwencji, zdaniem Sądu I instancji, skarga ta podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosło Przedsiębiorstwo Budownictwa Elektroenergetycznego E. Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie reprezentowane przez adwokata. Zaskarżając w całości postanowienie Sądu I instancji zarzucono rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, to jest art. 83 § 2 p.p.s.a. w związku z § 1 tego artykułu w związku z art. 1 ust. 1 pkt d) ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy poprzez nieuwzględnienie faktu, że dzień 21 kwietnia 2014 r., w którym zdaniem Sądu I instancji upłynął termin do wniesienia skargi, był także dniem ustawowo wolnym od pracy, albowiem był to drugi dzień Świąt Wielkiej Nocy.
W oparciu o powyższy zarzut wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania związanych z wniesieniem niniejszej skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że skoro dzień 21 kwietnia 2014 r. był dniem ustawowo wolnym od pracy, to termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał w dniu 22 kwietnia 2014, w którym to dniu została wniesiona skarga w niniejszej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna została oparta na usprawiedliwionych podstawach.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
W rozpoznawanej sprawie decyzja organu została doręczona stronie skarżącej w dniu 20 marca 2014 r. Upływ trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi, o którym mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a. przypadał w sprawie w dniu 19 kwietnia 2014 r. (sobota).
Stosownie do treści art. 83 § 3 p.p.s.a. pismo procesowe może zostać wniesione do sądu poprzez złożenie go w biurze podawczym, oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym lub polskim urzędzie konsularnym. Stosownie zaś do treści art. 83 § 2 p.p.s.a. jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Dniami wolnymi od pracy są dni enumeratywnie wymienione w art. 1 powołanej w skardze kasacyjnej ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz.U. Nr 4, poz. 28 ze zm.).
Uwadze Sądu I instancji uszło, co zasadnie eksponuje się w skardze kasacyjnej, że nie tylko dzień 20 kwietnia 2014 r., ale także dzień 21 kwietnia 2014 r. (poniedziałek) był dniem wolnym od pracy, bowiem tego dnia przypadał drugi dzień Świąt Wielkiej Nocy. Skoro dzień 21 kwietnia 2014 r. był dniem ustawowo wolnym od pracy, to ostatnim dniem, w którym upływał termin do wniesienia skargi był następny dzień po tym dniu wolnym, czyli dzień 22 kwietnia 2014 r., w którym to dniu wniesiono skargę.
Wobec powyższego odrzucenie skargi przez Sąd I instancji zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r. nastąpiło z naruszeniem art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 i § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
W zakresie żądania zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego należy zauważyć, że przepisy art. 203 i 204 p.p.s.a., które regulują kwestię zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, nie mają zastosowania do postanowień, w których uchylono postanowienie Sądu I instancji.