Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. K.-D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA 380/02 o umorzeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2007 r. umorzył postępowanie sądowe wszczęte skargą W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 6 listopada 2003 r. pełnomocnik W. K. złożył wniosek o zawieszenie toczącego się postępowania sądowego do czasu zakończenia postępowania administracyjnego w sprawie uchylenia postanowienia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia [...] marca 1964 r., nr [...]. Do wniosku przyłączyli się pozostali uczestnicy postępowania. Postanowieniem z dnia 6 listopada 2003 r., sygn. akt I SA 380/02, Naczelny Sąd Administracyjny zawiesił postępowanie sądowe. W dniu 5 grudnia 2005 r. udział w postępowaniu zgłosiła następca prawny zmarłej W. K. - E. K.-D., która poinformowała Sąd, że postępowanie dotyczące wzruszenia postanowienia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia [...] marca 1964 r. jest w toku. Z informacji zawartych w pismach pełnomocnika strony m.in. piśmie z dnia 9 sierpnia 2007 r. wynika, że postępowanie administracyjne nadal nie zostało zakończone. W tej sytuacji, po upływie trzech lat od daty zawieszenia postępowania, Sąd I instancji zastosował art. 130 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), zgodnie z którym sąd umarza postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron, jak również z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od daty postanowienia o zawieszeniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożyła E. K.-D., reprezentowana przez adwokata, wnosząc o jego uchylenie. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, polegające na:
1) umorzeniu postępowania zawieszonego postanowieniem z dnia 6 listopada 2003 r. w sytuacji, gdy zawieszenie postępowania nie nastąpiło ani na zgodny wniosek stron, ani z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3 ustawy P.p.s.a., lecz z powodu wpływu innego toczącego się postępowania na niniejszą sprawę, do czasu zakończenia tego postępowania - co stanowi naruszenie art. 130 § 1 w związku z art. 125 § 1 pkt 1 i 3 i art. 126 ustawy P.p.s.a., w związku z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271, ze zm.);
2) braku uzasadnienia rozstrzygnięcia w zakresie, w jakim Sąd uznał, iż postępowanie zostało zawieszone jakoby na zgodny wniosek stron - co stanowi naruszenie art. 141 § 4 ustawy P.p.s.a.;
3) sprzeczności w treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, poprzez wskazanie toczącego się postępowania administracyjnego jako przyczyny zawieszenia, przy jednoczesnym umorzeniu postępowania z powodu upływu trzech lat od daty jego zawieszenia - co stanowi naruszenie art. 141 § 4 ustawy P.p.s.a.