Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 lutego 2018 r. III SA/Łd 701/17 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2017 roku nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W skardze kasacyjnej z 16 kwietnia 2018 r. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 lutego 2018 r. III SA/Łd 701/17, A. M. (dalej skarżący), reprezentowany przez r. pr. P. C., wniósł o wydanie na posiedzeniu niejawnym postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że: jest bezrobotny; jako bezrobotny uzyskał szansę na pracę i został skierowany na kurs prawa jazdy kategorii D; prawo jazdy kategorii C jest mu potrzebne do wykonywania pracy, która jest jedyną możliwością zarobkowania; nie zachodzi stan zagrożenia ze strony skarżącego dla innych uczestników ruchu drogowego, ponieważ posiada uprawnienia kategorii B (k. 73, 99, 106-107 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej ppsa), wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Nie chodzi przy tym o jakiekolwiek skutki i jakąkolwiek szkodę, ale o szkodę i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu 7 Sędziów NSA z 16.4.2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA 2007/4/77 przyjął, że na podstawie powołanego przepisu dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu także w postępowaniu kasacyjnym, wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę. Pogląd ów w pełni akceptuje doktryna i orzecznictwo (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Lexis Nexis 2012, s. 231, uw. 18; postanowienie NSA z: 13.11.2013 r., I OSK 2546/13; 13.11.2013 r., II OSK 2158/12; 13.11.2013 r., II OSK 2159/12; 7.11.2013 r., II OSK 2656/13; 7.11.2013 r., II OSK 2672/13, cbosa).
Z konstrukcji w/w przepisu wynika, że to na wnoszącym o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa obowiązek wykazania konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Winien on zatem w sposób wnikliwy uzasadnić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, przedstawiając spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, tak by przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano, że podstawą badania zasadności wstrzymania wykonania decyzji lub aktu jest prawidłowo uzasadniony wniosek i zwracano uwagę na obowiązki ciążące w tym zakresie na wnioskodawcy.
W niniejszej sprawie Sąd rozpatrzył już tożsamy wniosek skarżącego: postanowieniem z 8 sierpnia 2017 r. III SA/Łd 701/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, a postanowieniem z dnia 17 listopada 2017 r. I OZ 1600/17 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie z 8 sierpnia 2017 r. (k. 18-21, 27-31, 52-54, 106-107 akt sądowych). Skarżący nie wykazał, że doszło do zmiany okoliczności (art. 61 § 4 ppsa).
Należy podnieść, że nie zachodzi zależność między posiadaniem ważnych uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B, a brakiem stanu zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego w przypadku kierowania pojazdami kategorii C.
Wobec braku zmiany okoliczności istniejących w chwili wydania postanowienia z 8 sierpnia 2017 r. III SA/Łd 701/17 i postanowienia z 17 listopada 2017 r. I OZ 1600/17, a także motywów wniosku, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 i 4 w zw. z art. 193 ppsa, postanowił jak w sentencji.