Dnia 14 grudnia 2006 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2006 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu Oświęcimskiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 czerwca 2006 roku, sygn. akt II SA/Kr 672/06 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Powiatu Oświęcimskiego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 3 marca 2006 roku Nr Kol. Odw. 4061/05/G w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2006 roku, sygn. akt II SA/Kr 672/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę Starosty Powiatowego w Oświęcimiu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 3 marca 2006 roku Nr Kol. Odw. 4061/05/G w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 3 marca 2006 roku Nr Kol. Odw. 4061/05/G/06/1871/D Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie umorzyło postępowanie odwoławcze wszczęte na skutek odwołania Starosty Oświęcimskiego od decyzji Burmistrza Gminy Kęty zatwierdzającej plan podziału nieruchomości położonej w obr. Kęty Północ składającej się z działki nr [...] będącej własnością H. i C. K. oraz działki nr [...] - stanowiącej własność B. K. Organ odwoławczy uznał, że Powiat Oświęcimski nie jest stroną postępowania w sprawie podziału nieruchomości dokonanego na podstawie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż nie ma interesu prawnego w rozumieniu art. 28 k. p. a., koniecznego dla przyznania przymiotu strony w postępowaniu administracyjnym.
Powiat Oświęcimski w skardze na powyższą decyzję nie godząc się z taką oceną interesu prawnego zarzucił, że interes prawny Powiatu jest oczywisty, gdyż inaczej musiałby zaakceptować arbitralną decyzję innego organu nakładającą na niego obowiązki, bez możliwości sprzeciwienia się i ochrony swoich praw. Decyzja organu I instancji, tj. Burmistrza Gminy Kęty wywołuje bezpośrednie skutki w stosunku do Powiatu, co znajduje wyraz w samej decyzji w zapisie o przejściu prawa własności części tej nieruchomości na rzecz Powiatu. Poza koniecznością wypłaty odszkodowania fakt ten pociągnie jeszcze obowiązek utrzymania nieruchomości, a zatem ponoszenia kosztów, chociaż wydzielona droga z podziału nie zostanie przeznaczona pod drogę powiatową. Argumentacja Kolegium byłaby zasadna, w przypadku podziału nieruchomości w oparciu o art. 93 i nast. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie zaś w oparciu o przepis art. 98 tej ustawy.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi podnosząc, że jedynie przepis prawa materialnego stanowiąc podstawę prawną interesu prawnego stwarza dla określonego podmiotu legitymację procesową strony. Stosownie do art. 127 § 1 k. p. a. Staroście Oświęcimskiemu nie przysługuje uprawnienie do występowania ze środkami odwoławczymi od decyzji zatwierdzającej z urzędu podział przedmiotowej nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę podkreślając, iż w postępowaniu przed sądem administracyjnym obowiązuje zasada skargowości, co oznacza, ze sąd wszczyna postępowanie na podstawie skargi uprawnionego do jej wniesienia podmiotu. Przesłanką dopuszczalności skargi w zakresie podmiotowym jest legitymacja przysługująca z mocy art. 50 § 1 lub § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sąd pierwszej instancji przytoczył treść art. 50 § 1 p. p. s. a. i podniósł, że przesłanka dopuszczalności zaskarżenia należy do istotnych elementów postępowania sądowoadministracyjnego. Jej brak skutkuje odrzuceniem skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p. p. s. a. W każdym przypadku stwierdzenia braku którejś z przesłanek dopuszczalności zaskarżenia sąd administracyjny zobowiązany jest skargę odrzucić.