Skarga kasacyjna na bezczynność Starosty B. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, , , po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. i B. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 września 2010 r., sygn. akt II SAB/Gl 43/10 w sprawie ze skargi J. K. i B. N. na bezczynność Starosty B. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 6 września 2010 r., sygn. akt II SAB/Gl 43/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach umorzył postępowanie sądowe w sprawie ze skargi J. K. i B. N. na bezczynność Starosty B. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że bezczynność będąca przedmiotem skargi ustała w wyniku wydania przez Starostę B. w dniu [...] lipca 2010 r., nr [...] decyzji ustalającej odszkodowanie dla J. K. i B. N. Tym samym brak jest podstaw do kontynuowania postępowania w tym zakresie, gdyż jest ono bezprzedmiotowe. Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a.") sąd, uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1 - 4, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Skoro Starosta B. wydał opisaną wyżej decyzję z dnia [...] lipca 2010 r., to nie można nałożyć na niego obowiązku, o którym mowa w art. 149 P.p.s.a., a tym samym postępowanie sądowe należy umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnieśli J. K. i B. N., opierając zarzuty na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. Wskazali na naruszenie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 P.p.s.a. polegające na przyjęciu, że "uwzględnienie skargi jest bezprzedmiotowe, albowiem została już wydana decyzja Starosty B. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną, podczas gdy w ocenie skarżących wydanie takiej decyzji nie uniemożliwia wydania orzeczenia stwierdzającego bezczynność".

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Sąd pierwszej instancji powinien rozpoznać przedmiotową skargę na bezczynność merytorycznie i stwierdzić, czy skarga miała uzasadnione podstawy, a zatem czy rzeczywiście organ dopuścił się bezczynności, jednocześnie bez potrzeby zobowiązywania organu do wnioskowanego działania.

W konkluzji skargi kasacyjnej wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości poprzez jego uchylenie i uwzględnienie skargi skarżących oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że do wszczęcia postępowania na skutek wniesienia skargi przez J. K. i B. N. doszło z dniem doręczenia skargi Staroście B. - w dniu [...] czerwca 2010 r., którego bezczynności skarga dotyczy (art. 54 § 1 P.p.s.a.). Z tym momentem organ administracyjny stał się stroną tego postępowania i miał obowiązek udzielenia odpowiedzi na skargę oraz przesłania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.

Z dniem doręczenia skargi organowi powstało jego uprawnienie do dokonania autokontroli zaskarżonego działania lub bezczynności. Podstawę prawną do przeprowadzenia autokontroli przez organ administracji stanowi art. 54 § 3 P.p.s.a., zgodnie z którym organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględnienie skargi w całości oznacza uznanie za uzasadnione zarówno zarzutów oraz wniosków skargi, jak i wskazanej w niej podstawy prawnej.

Strona 1/2