Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. S. i M. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 895/09 o odrzuceniu skargi I. S. w sprawie ze skargi I. S. i M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 19 czerwca 2009 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga M. S. i I. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę.

Wezwaniem skutecznie doręczonym w dniu 29 czerwca 2009 r. Sąd zobowiązał skarżących do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi - poprzez wyjaśnienie kto podpisał się pod skargą oraz uzupełnienie brakującego podpisu, wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu oraz nadesłanie 3 odpisów skargi.

Pismem z dnia 3 lipca 2009 r. skarżąca M. S. wyjaśniła, iż podpis na skardze z dnia 27 maja 2009 r. został złożony przez nią, wskazała ponadto numer i datę zaskarżonego aktu oraz wniosła trzy odpisy skargi. Termin do uzupełnienia braków skargi upłynął z dniem 6 lipca 2009 r. Pomimo upływu zakreślonego przez Sąd terminu I. S. do dnia wydania postanowienia nie podpisał skargi.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 r. odrzucił skargę wniesioną przez I. S., na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.).

Od powyższego postanowienia I. S. oraz M. S. wnieśli skargę kasacyjną domagając się jego uchylenia, opierając ją na podstawie naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) a mianowicie art. 6, art. 49 § 1, art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 62 pkt 1 p.p.s.a. polegające na zaniechaniu przez Sąd wyjaśnienia przyczyny braku dwóch podpisów na piśmie z dnia 28 maja 2009 r. a w szczególności wyjaśnienia, czy M. S. wnosząc w tym piśmie obok swojej skargi (tj. skargi złożonej w swoim imieniu) także skargę w imieniu swojego męża I. S. , działała w zakresie jego skargi z jego umocowania czy też nie, co w konsekwencji doprowadziło do wydania zaskarżonego postanowienia z naruszeniem wyżej wymienionych przepisów oraz bez wezwania M. S. do oświadczenia się w tym zakresie oraz ewentualnego złożenia dokumentu pełnomocnictwa, czy zatwierdzenia przez I. S. dokonanej czynności.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Sąd bardzo formalistycznie i automatycznie założył, że brakiem skargi I. S. jest brak jego podpisu, natomiast Sąd pominął, iż brakiem skargi I. S. (podpisanej w jego imieniu przez jego żonę) może być po prostu brak złożenia pisemnego dokumentu pełnomocnictwa. Pomijając bowiem przypadki spraw mających charakter sporu między samymi małżonkami, to każdy małżonek podejmując czynność również w imieniu drugiego nie tylko z reguły ma jego zgodę i upoważnienie, ale honorowanie reprezentacji przez współmałżonka bez żądania dokumentu pełnomocnictwa jest zjawiskiem powszechnym, chociaż w sensie formalistycznym należałoby np. zawsze żądać takiego dokumentu, a niedopuszczalną byłaby praktyka (obecnie powszechna) polegająca na wspólnym wysyłaniu małżonkom przez organ administracji korespondencji urzędowej (zawiadomień, decyzji etc), o czym świadczą chociażby akta niniejszej sprawy.

Strona 1/2