Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. T.-W. i innych na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 listopada 2007 r. sygn. akt II SA/Gl 845/07 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi K. T.-W. i innych na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę K. T.-W. i innych, reprezentowanych przez adwokata, wniesioną na decyzję Wojewody Ś.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarga, sporządzona i wniesiona przez profesjonalnego pełnomocnika, opłacona została znakami opłaty sądowej, a zatem wbrew nakazowi wynikającemu z art. 219 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., który stanowi, iż opłaty sądowe uiszczane są gotówką do kasy lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Uiszczenie wpisu znakami opłaty sądowej było, zdaniem Sądu I instancji, bezskuteczne i powodowało konieczność odrzucenia wadliwie opłaconego pisma, zgodnie z dyspozycją art. 221 P.p.s.a.
Skargę kasacyjną na to postanowienie wniosły K. T.-W. i innych, reprezentowane przez tego samego adwokata, domagając się jego uchylenia w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to:
art. 221 w zw. z art. 58 § 1 P.p.s.a. przez przyjęcie, że skarga jest pismem w rozumieniu art. 221, w sytuacji gdy systematyka Działu III
P.p.s.a. wyodrębnia pisma (Rozdział 1) i skargę (Rozdział 2), a z przepisu art. 57 § 1 P.p.s.a. wynika, że skarga jedynie powinna spełniać wymagania przewidziane dla pism (nie będąc pismem), art. 221 P.p.s.a. przez przyjęcie, że skarga, od której opłata została wniesiona w formie znaków opłaty sądowej jest pismem nienależycie opłaconym w rozumieniu tego przepisu, art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a w zw. z art. 219 § 2 oraz art. 220 § 1 P.p.s.a przez nie wezwanie skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi, po przyjęciu, że opłata od skargi nie została uiszczona w sposób wskazany w dyspozycji art. 219 § 2 P.p.s.a.,
Ponadto postawiono zarzut nieważności postępowania przez pozbawienie strony możności obrony jej praw (art. 183 § 2 pkt 5 P.p.s.a.) i stwierdzono, że zaskarżonym postanowieniem naruszona została konstytucyjna zasadna prawa do sądu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu sprawy na skutek wniesienia skargi kasacyjnej jest związany granicami tej skargi, a z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania, która zachodzi w przypadkach określonych w § 2. W niniejszej sprawie żaden z tych przypadków nie ma miejsca. W takiej sytuacji Sąd odwoławczy ocenia tylko zasadność zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.
Dokonując oceny podniesionych zarzutów Sąd stwierdził, iż nie są one usprawiedliwione.
Niezasadnym jest stanowisko wyrażone przez pełnomocnika skarżących, że skarga nie jest pismem składnym w toku postępowania sądowoadministracyjnego i wobec tego nie znajdują w odniesieniu do niej zastosowania przepis art. 221 P.p.s.a. Przepisy tej ustawy nie dają jakichkolwiek podstaw do przyjęcia tej tezy za słuszną, skarga jest bowiem pismem, które wszczyna postępowanie w sprawie, w stosunku do którego ustawa istotnie stanowi szczególne wymagania co do jego treści i sposobu wnoszenia, jednakże podlegającym wszelkim rygorom przewidzianym w przepisach dla pism procesowych, w tym także wymogom w kwestii wnoszenia opłat sądowych.