Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.Z., L.K.-P. i M.Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 września 2016 r., sygn. akt: IV SA/Po 642/16 o odrzuceniu skargi S.Z., L.K.-P. i M.Z. na zarządzenie Burmistrza Miasta K. z dnia [..] kwietnia 2016 r., nr [..] w przedmiocie zakazu organizowania na terenach należących do Gminy Miejskiej K. objazdowych przedstawień cyrkowych z udziałem zwierząt postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Pismem z dnia 1 lipca 2016 r. S.Z., L.K.-P. oraz M.Z., po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na zarządzenie Burmistrza Miasta K. z dnia [..] kwietnia 2016 r. nr [..] w przedmiocie zakazu organizowania na terenach należących do Gminy Miejskiej K. objazdowych przedstawień cyrkowych z udziałem zwierząt.
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonego zarządzenia oraz o wstrzymanie jego wykonania. W uzasadnieniu skarżący zaznaczyli, że zaskarżone zarządzenie choć nie jest skierowane do osób trzecich, to wywiera bezpośrednie skutki w prawach skarżących. Zdaniem skarżących zaskarżone zarządzenie jest aktem administracyjnym zaskarżalnym na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym (t.j.: Dz.U. z 2016 r. poz. 446) zwanej dalej u.s.g.
Skarżący stwierdzili, że ich interes prawny do zaskarżenia zarządzenia wynika z art. 6 ust. 1 i 2 o swobodzie działalności gospodarczej (t.j.: Dz.U. z 2015 r. poz. 584) oraz art. 78 i art. 84a pkt 2 tej ustawy, a także wynikającego z tego przepisu "prawa swobody działalności gospodarczej" na równych prawach zgodnie z "wpisem do właściwej ewidencji" oraz z art. 17 ust. 1, art. 18 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j.: Dz.U. z 2013 r. poz. 856) w związku z art. 34a oraz 37 tej ustawy.
Jak wskazali skarżący, posiadają oni legitymację do wniesienia skargi, bowiem są oni przedsiębiorcami prowadzącymi działalność związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych opisaną pod kodem PKD nr 90.01.Z, a zaskarżone zarządzenie narusza ich interes prawny. Taki właśnie interes istniejący już w dniu wydawania zaskarżonego zarządzenia został naruszony, gdyż ingeruje ono bezpośrednio w indywidualną i prawnie gwarantowaną sytuację skarżących, którzy jako przedsiębiorcy prezentujący przedstawienia cyrkowe z udziałem zwierząt, zostają wykluczeni z grona najemców nieruchomości miejskich i Skarbu Państwa, jakimi do tej pory byli każdego roku najmując te tereny w celu zorganizowania przedstawień cyrkowych także z udziałem zwierząt. Następstwem zaskarżonego zarządzenia jest ograniczenie, z uwagi na brak zainteresowania widowni przedstawieniami bez udziału zwierząt, nawet pozbawienie skarżących konkretnych - mających oparcie w przepisach prawa materialnego - uprawnień. W ocenie skarżących między zaskarżonym zarządzeniem, a ich naruszonymi prawami zachodzi bezpośredni i realny związek. Zatem naruszenie ma charakter aktualny, zindywidualizowany, wymierzony w realne i zdatne do wskazania dobra prawne, z których korzystają sami skarżący.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta K. wniósł o odrzucenie skargi, względnie jej oddalenie. Burmistrz stwierdził, że wniesienie skargi w niniejszej sprawie jest niedopuszczalne, bowiem zaskarżone zarządzenie nie narusza interesu prawnego skarżących. Zaskarżone zarządzenie nie zakazuje prowadzenia działalności cyrkowej. Jest kierowane wyłącznie do Naczelników Wydziałów Urzędu Miejskiego w K. oraz kierowników jednostek organizacyjnych Gminy Miejskiej K. W ocenie Burmistrza treść zaskarżonego zarządzenia mieści się w zakresie pojęcia gospodarowania mieniem komunalnym, o którym mowa w art. 30 ust. 2 pkt 3 u.s.g., jak i gospodarowania gminnym zasobem nieruchomości, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami.