Wniosek w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A. R. i T. R. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej A. R. i T. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Ke 86/13 oddalającego skargę A. R. i T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...]listopada 2012 r. znak: [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Ke 86/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę A. R. i T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy M. z dnia 30 maja 2012 r., znak: [...]w przedmiocie opłaty adiacenckiej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wnieśli A. R. i T. R., zawierając w niej wniosek o wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...].

W uzasadnieniu powyższego wniosku skarżący wskazali, iż jest on umotywowany faktem, że uwzględnienie skargi kasacyjnej skutkowałoby wyeliminowaniem z obrotu prawnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie opłaty adiacenckiej. Stąd uznano, że wykonanie decyzji administracyjnej na obecnym etapie postępowania sądowego może spowodować trudne do odwrócenia skutki.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07, po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego do sądu aktu administracyjnego. Uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.).

W myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części. Orzeczenie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji może być wydane nawet w wypadku, gdy występują w sprawie przesłanki przewidziane w powołanym przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien zbadać czy zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków. W przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.

W rozpatrywanej sprawie wbrew stanowisku wnioskodawców nie zostało uprawdopodobnione wystąpienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków, które byłyby następstwem wykonania zaskarżonej decyzji. Przede wszystkim należało mieć na względzie okoliczność, że zaskarżona decyzja nakładająca na skarżących obowiązek zapłacenia określonej kwoty pieniężnej (opłaty adiacenckiej) nie może prowadzić do spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyż uiszczenie kwoty pieniężnej ma ze swojej natury charakter odwracalny. Skarżący we wniosku nie wskazywali, by uiszczenie ustalonej w decyzji kwoty opłaty adiacenckiej wyrządzić im miało znaczną szkodę w rozumieniu powoływanej normy. Nie odnieśli się w żaden sposób do swej sytuacji finansowej, majątkowej. Nie wskazywali, by z uwagi na posiadane zasoby finansowe i majątkowe uiszczenie kwoty opłaty adiacenckiej skutkować miało powstaniem szkody, o której stanowi wspomniana norma.

Nie sposób także zgodzić się ze skarżącymi, że samo złożenie przez nich skargi kasacyjnej, której rozpoznanie skutkować może m.in. uchyleniem wyroku sądu I instancji powoduje konieczność przyjęcia zaistnienia przesłanek z art. 61§ 3ppsa.

W związku z powyższym, wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł zasługiwać na uwzględnienie.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1