Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. E. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 878/15 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi W. E. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2015 r., (sygn. akt IV SA/Wa 878/15) odrzucił skargę W. E. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Powyższe postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W. E., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na wskazaną wyżej decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015r.

Zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 17 marca 2015 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie 4 egzemplarzy jej odpisów poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych oraz do uzupełnienia wpisu od skargi o kwotę 100 zł - w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.

Powyższe wezwania zostały doręczone w stronie skarżącej jedną przesyłką w dniu 27 marca 2015 r.

W zakreślonym terminie skarżący uzupełnił jedynie wpis od skargi. Nie złożył jednak jej odpisów

Odrzucając skargę - na podstawie 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a" - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że nieuzupełnienie ww. braku formalnego skutkowało brakiem możliwości nadania jej dalszego biegu. Zgodnie bowiem z art. 47 § 1 p.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.

Odpis ww. postanowienia został doręczony skarżącemu w dniu 27 kwietnia 2015 r.

W. E. w skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższe postanowienie w całości, zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 i art. 49 § 1 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie i odrzucenie skargi w sytuacji, gdy stronie nie zostało doręczone wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi.

Wskazując na powyższą podstawę kasacyjną, skarżący kasacyjnie wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej W. E. podnosił, że nie został skutecznie wezwany do uzupełnia braków formalnych skargi poprzez złożenie 4 jej odpisów. Ustanowiony przez niego pełnomocnik, do którego była kierowana w niniejszej sprawie korespondencja, w dniu 27 marca 2015 r. otrzymał bowiem wyłącznie przesyłkę z Sądu zawierającą wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi oraz odpis odpowiedzi na skargę.

Skarżący kasacyjnie podkreślił, że wpis od skargi uiścił w przepisanym do dokonania tej czynności terminie. Zrealizował zatem polecenie do którego został wezwany. Nie wiedząc zaś o konieczności złożenia dodatkowych odpisów. nie mógł uzupełnić tego braku formalnego.

Zdaniem skarżącego kasacyjnie, dostarczenie przesyłki, którą przesłano kilka pism z tej samej daty nie może być dowodem na to, które z pism zostało prawidłowo i faktycznie dostarczone. W tym przypadku dowód dostarczenia przesyłki nie dowodzi, które konkretnie pismo zostało dostarczone. W przesyłce nie było pisma przewodniego wskazującego co ona zawiera. Także z treści otrzymanych pism nie można było wywnioskować, że skarżący kasacyjnie również został wezwany do uzupełnienia ww. braku formalnego skargi.

Strona 1/2