Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Gminy Miejskiej L. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w sprawie ze skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 167/13 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 lipca 2013r., sygn. akt I SA/Wa 167/13, oddalił skargę Gminy Miejskiej L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Starosty L. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną.
Skarżąca Gmina złożyła od powyższego wyroku skargę kasacyjną oraz wniosek o wstrzymanie wykonania ww. decyzji organu odwoławczego.
Zasadność powyższego wniosku wywodziła z faktu, że odszkodowanie, które na mocy zaskarżonej decyzji została zobligowana uiścić, ustalono - według skarżącej - w sposób rażąco zawyżony. Zdaniem skarżącej Gminy, istnieje zatem niebezpieczeństwo wypłaty zawyżonego odszkodowania, co może świadczyć o zaistnieniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody majątkowej. W ocenie Gminy, wypłata odszkodowania w ustalonej w decyzji wysokości może stanowić naruszenie dyscypliny finansów publicznych, a także spowodować trudności w odzyskaniu pieniędzy, gdyby Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję. Wykonanie ww. decyzji przed merytorycznym rozstrzygnięciem "skargi" może zatem prowadzić do wyrządzenia znacznej szkody majątkowej. Konieczność wypłaty ustalonego w orzeczeniu odszkodowania wiąże się też z faktem utraty środków finansowych przeznaczonych na inne cele, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do ich niezrealizowania. Wnioskodawczyni podkreśliła, że interes publiczny przemawia za wstrzymaniem wykonania decyzji, zaś interes prywatny właścicieli nie ucierpi, ponieważ spór toczy się jedynie o wysokość przyznanego odszkodowania, a nie o uprawnienie do jego otrzymania. Właściciele nie poniosą straty z tego tytułu, gdyż po zakończeniu postępowania zostanie im wypłacone odszkodowanie w prawidłowej (i zwaloryzowanej na dzień zapłaty) wysokości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek strony zasługuje na uwzględnienie.
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego do sądu aktu administracyjnego. Uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "P.p.s.a.". Z przyjętej wykładni ww. przepisu wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności dopuszczalne jest również na etapie postępowania kasacyjnego (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2006 r., s. 191, uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07, publ. ONSAiWSA 2007/4/77). Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien zbadać czy zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, tj.: niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przez znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki rozumie się taką szkodę, która nie będzie mogła zostać wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia lub nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu.
Odnosząc się do zasadności wniosku w przedmiotowej sprawie, należy uznać, że Gmina L. w złożonym przez siebie wniosku wykazała, iż zostały spełnione przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania kwestionowanej przez nią decyzji. Wykonanie ww. orzeczenia przed podjęciem przez Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnięcia, co do zasadności wniesionej skargi kasacyjnej może prowadzić do wyrządzenia skarżącej kasacyjnie znacznej szkody. Konieczność zapłacenia przez stronę odszkodowania, w sytuacji gdy sporna jest jego wysokość, wiąże się bowiem z utratą środków finansowych na cele określone wcześniej w uchwale budżetowej, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do ich niezrealizowania. W związku z tym należy stwierdzić, iż podane przez wnioskodawczynię okoliczności mogły stanowić podstawę do uzyskania ochrony tymczasowej i są one także aktualne na etapie postępowania kasacyjnego. Z tego też względu Sąd uznał, że strona wykazała w sposób dostateczny podając okoliczności wskazujące na istnienie przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 P.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.