Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej S. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 275/11 w sprawie ze skargi M. A. i S. A. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie wywłaszczenia nieruchomości postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 30 maja 2011 r., (sygn. akt I SA/Wa 275/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił złożoną przez M. i S. A. skargę na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r. w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie wywłaszczenia nieruchomości.
W złożonej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej S. A. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania kwestionowanego postanowienia organu do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu kasacyjnie znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej "P.p.s.a." sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania.
Przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia, przy czym uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Sąd musi opierać się na jakimś materiale pozwalającym zająć stanowisko. Ciężar uprawdopodobnienia spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń. Zatem to strona składająca wniosek w trybie art. 61 § 3 P.p.s.a. jest zobowiązana do wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności. Nie jest wystarczające powtórzenie we wniosku treści przepisu.
Rzeczą Sądu jest zatem zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, nie zaś samodzielne ich poszukiwanie.
Brak z kolei uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 16 kwietnia 2004 roku, sygn. akt OZ 22/04; z dnia 30 kwietnia 2004 roku, sygn. akt OZ 30/04; z dnia 22 grudnia 2004 roku, sygn. akt OZ 871/04; z dnia 1 czerwca 2004 roku, sygn. akt OZ 105/04; z dnia 20 lipca 2004 roku, sygn. akt OZ 214/04 - nie publ., B. Dauter [w] B.Dauter, B.Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s.168).
W świetle powyższego należy stwierdzić, że skarżący kasacyjnie nie wykazał, iż wykonanie zaskarżonego postanowienia mogłoby wyrządzić mu znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. Strona we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia nie przedstawiła żadnych argumentów przemawiających za wystąpieniem niekorzystnych z punktu widzenia interesów skarżącego następstw wykonania kwestionowanego postanowienia tj., że poniosłaby ona znaczną szkodę lub powstałyby trudne do odwrócenia skutki. W tym przypadku nie można było uznać za wystarczające samo lakoniczne stwierdzenie, że zaskarżone postanowienie może narazić skarżącego kasacyjnie na nieodwracalną szkodę bez poparcia tego rodzaju stwierdzenia żadnymi argumentami. W takiej sytuacji wniosek o wstrzymanie wykonania kwestionowanego postanowienia należało oddalić.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 P.p.s.a.