Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny nie może domyślać się intencji autora skargi ani wnioskować, na czym strona opiera swoje żądanie rozstrzygnięcia. Sąd nie może też zastępować stron i samodzielnie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, ani ich uściślać lub w inny sposób korygować. W skardze kasacyjnej należy wskazać konkretne przepisy prawa, którym - zdaniem skarżącego - uchybił sąd. Wymogu tego nie spełniają skargi kasacyjne, w których przy opisywaniu podstaw kasacyjnych przed wymienieniem przepisów uznanych za naruszone używa się zwrotu "w szczególności". Zwrot ten w orzecznictwie uznaje się za semantycznie pusty, co oznacza, że sąd przy kontroli kasacyjnej uwzględnia wyłącznie te przepisy, które w skardze kasacyjnej zostały wymienione jako naruszone "w szczególności" (por. wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2006 r., I OSK 938/05, LEX nr 265747, a także uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego dnia 27 stycznia 1999 r., II CKN 151/98, OSNC 1999 r., Nr 7-8, poz. 134 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2000 r., IV CKN 1518/00, OSNC z 2001 r., Nr 3, poz. 39).
Autor rozpatrywanej skargi kasacyjnej zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu "w szczególności" naruszenie art. 97 § 2 oraz art. 100 § 1 w związku z art. 30 § 5 w związku z art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Odnosząc się do tak postawionego zarzutu stwierdzić należy, iż dokonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny kontrola kasacyjna obejmuje wyłącznie stosowanie prawa procesowego i materialnego przez sąd administracyjny pierwszej instancji, tj. wojewódzkie sądy administracyjne. Naruszenia prawa popełnione przez organy administracyjne mogą być natomiast podnoszone w skierowanej do sądu administracyjnego skardze na wydane przez te organy orzeczenie. Badanie przez Naczelny Sąd Administracyjny stosowania prawa przez organy administracji może mieć jedynie charakter pośredni, w sytuacji gdy skarżący w ramach podstawy kasacyjnej zarzuci sądowi naruszenie stosownych przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez nieuwzględnienie naruszenia przez organy administracji przepisów wskazanych w skardze (wyrok NSA z 8 dnia czerwca 2006 r., II OSK 900/05, LEX nr 266331). Natomiast sformułowany przez autora skargi kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów procedury administracyjnej nie mógł odnieść zamierzonego skutku, bowiem od dnia 1 stycznia 2004 r. do postępowania przed sądami administracyjnymi nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Z dniem 1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, która w wyczerpujący sposób reguluje postępowanie przed tymi sądami. Zarzuty naruszenia przepisów postępowania powinny dotyczyć przede wszystkim tego aktu prawnego. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego mogą być przytaczane w zarzutach skargi kasacyjnej jedynie pomocniczo, w związku z przepisami p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie mógł naruszyć przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego wymienionych w skardze kasacyjnej, których nie stosował i w obecnym stanie prawnym nie mógł stosować, a jedynie oceniał w ich świetle prawidłowość działania organu administracji publicznej.
Nieprawidłowo postawiony zarzut skargi kasacyjnej uniemożliwia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, związanemu zarzutami skargi kasacyjnej, kontrolę legalności zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Powołanie w skardze kasacyjnej przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w oderwaniu od przepisów p.p.s.a., nie pozwala traktować ich jako podstawy skargi kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.
Stosownie do art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. W niniejszej sprawie nie można uznać, aby autor skargi kasacyjnej formułując zarzut naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, których Sąd pierwszej instancji nie stosował, przytoczył jedną z podstaw kasacyjnych, o których mowa w art. 174 p.p.s.a. Brak wskazania podstawy kasacyjnej stanowi brak nieusuwalny, skutkujący odrzuceniem skargi kasacyjnej jako niedopuszczalnej, stosownie do treści art. 178 p.p.s.a.
Z tych względów należało orzec jak w sentencji, zgodnie z art. 180 w związku z art. 176 i art. 178 oraz art. 193 w związku z art. 90 § 1 p.p.s.a.