Rozpoznając wniosek Naczelny Sąd Administracyjny zważył, iż jedynie w części dotyczy on wątpliwości co do treści uzasadnienia wyroku. W pozostałej zaś części jest on w istocie próbą uzyskania od Sądu informacji co do dalszych kwestii związanych z problematyką wywłaszczenia nieruchomości pod budowę drogi, wykraczającą poza przedmiot tej sprawy.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonanie wykładni orzeczenia, które wydane zostało w postępowaniu kasacyjnym nie może zmierzać do wyjaśnienia nasuwających się stronie wątpliwości związanych szerzej z problematyką wywłaszczenia.
W przedmiotowej sprawie oddalona została przez Sąd I instancji skarga na decyzję organu jak i następnie skarga kasacyjna od orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Oznacza to, iż w obrocie prawnym pozostała decyzja Ministra Infrastruktury z dnia [...], uchylająca decyzję Wojewody L. z dnia [...] o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa prawa użytkowania wieczystego działki nr [...] i ustaleniu odszkodowania. Tym samym postępowanie administracyjne przekazane zostało organowi I instancji, który winien podjąć w tej sprawie decyzję.
W uzasadnieniu wyroku z dnia 10 marca 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż po zrealizowaniu celu wywłaszczenia w 1999 r. tj. po wybudowaniu drogi, prowadzenie postępowania wywłaszczeniowego (w odniesieniu do prawa użytkowania wieczystego) i wydanie decyzji wywłaszczeniowej przez Wojewodę L. w dniu [...] było bezprzedmiotowe. Treść użytego w uzasadnieniu wyroku określenia "bezprzedmiotowe" należy - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - rozumieć jako konieczność zastosowania w takim przypadku zasad określonych w kodeksie cywilnym i uregulowania stanu prawnego nieruchomości w drodze czynności cywilnoprawnych.
Z chwilą zrealizowania inwestycji niecelowe stało się orzekanie o wywłaszczeniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, na której zrealizowano inwestycję, a na okoliczność tę nie miał wpływu fakt, iż nieruchomość ta objęta została decyzją o jej niezwłocznym zajęciu, która wydana została w celu ułatwienia realizacji inwestycji. W świetle powyższych okoliczności przyjąć należy, iż Wojewoda L. winien był umorzyć postępowanie toczące się w tej sprawie, jako bezprzedmiotowe wobec zrealizowania celu na jaki wywłaszczono prawo użytkowania wieczystego.
Pozostałe kwestie wykraczają poza ramy art. 158 powołanej ustawy.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 158 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi .