Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z.R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2010 r., sygn. akt VII SAB/Wa 124/10 odrzucającego skargę Z.R. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji p o s t a n a w i a: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 października 2010 r. sygn. akt VII SAB/Wa 124/10 odrzucił skargę Z.R. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że Z.R. pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność wskazując, że Komenda Powiatowa Policji w [...] zaniedbuje i nienależycie wykonuje swoje zadania. Przy piśmie z dnia 10 czerwca 2010 r. skarżący sprecyzował skargę wskazując jako organ którego bezczynność skarży Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. W ocenie skarżącego Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji lekceważy swoje obowiązki, ponieważ nie przeprowadza nadzoru nad podległymi jednostkami Policji. Zostaje naruszona w ten sposób zasada zaufania obywateli do organów państwa oraz przepisy Konstytucji RP dot. praw człowieka i obywatela. Ze skargi Z.R. wynika, że złożył on wniosek z dnia 28 marca 2008 r. do Komendy Powiatowej w [...] o ściganie J.T. z powodu zablokowania wejścia do nieruchomości przy ul. [...] w [...]. W wyniku tego zawiadomienia do chwili obecnej Policja nie udostępniła mu wejścia do ww. nieruchomości.
Sąd I instancji uznał, iż skarga podlega odrzuceniu.
W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów. Orzecznictwo i doktryna zgodnie przyjmują, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności.
Sąd I instancji wskazał, iż w niniejszej sprawie Z.R. domaga się od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji podjęcia czynności nadzorczych wobec organów Policji, które nie podjęły działań w związku ze złożonym przez skarżącego wnioskiem o ściganie. Sąd wojewódzki podkreślił, że w przypadku złożenia wniosku o ściganie postępowanie regulują przepisy Kodeksu postępowania karnego. Zgodnie z art. 306 § 3 k.p.k. jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.
A zatem zainicjowane wnioskiem o ściganie postępowanie nie jest postępowaniem administracyjnym do którego mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. W postępowaniu tym nie zapadają żadne z wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4 P.p.s.a. akty administracyjne.
Dodał, iż sąd administracyjny nie jest powołany do kontrolowania działań (bezczynności) organów państwa, które podejmowane są w ramach prowadzonego przez nie postępowania karnego. Ponadto wyjaśnił, że Minister Spraw Wewnętrzny i Administracyjny nie jest powołany do sprawowania czynności nadzorczych w ramach prowadzonego postępowania karnego przez organy ścigania. Tylko w przedmiocie aktów administracyjnych wskazanych w art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. sąd administracyjny właściwy jest do rozpoznania skargi na bezczynność.