Dnia 24 września 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Zgierski po rozpoznaniu w dniu 24 września 2019 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 marca 2018 r. sygn. akt II SAB/Bd 9/18 o odrzuceniu skargi S.C. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. w przedmiocie złożenia propozycji służby postanawia oddalić skargę kasacyjną.
I OSK 2469/18
Uzasadnienie
S.C. złożył skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B., wyrażającą się w braku złożenia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej pomimo istnienia ku temu ustawowego obowiązku wynikającego z art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948), dalej przepisy wprowadzające. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w dniu 1 marca 2017 r., na mocy art. 165 ust. 3 przepisów wprowadzających, został funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej w Izbie Administracji Skarbowej w B. Pismem z [...] maja 2017 r. Skarżący został poinformowany, że nie otrzyma propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia, ani decyzji o zwolnieniu ze służby.
Postanowieniem z dnia 28 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę, wskazując, że nie podlega ona kognicji sądów administracyjnych. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że propozycje przedstawiane na podstawie art. 165 ust. 7 przepisów wprowadzających nie są władczym, jednostronnym oświadczeniem woli organu administracji publicznej skierowanym do zewnętrznego adresata, rozstrzygającym indywidualną sprawę administracyjną, podjętą na podstawie i w celu konkretyzacji generalno-abstrakcyjnych norm prawnych powszechnie obowiązujących oraz normy kompetencyjnej, w trybie i w formie przewidzianej normami proceduralnymi, kończącym administracyjne postępowanie jurysdykcyjne.
W ocenie Sądu propozycja warunków zatrudnienia lub służby stanowi mieszczącą się w granicach władztwa służbowego (pracowniczego) czynność (akt) organu stanowiącą jedynie pewien etap realizacji ustawowego stanu faktycznego, którego dopełnieniem jest oświadczenie funkcjonariusza (pracownika) o przyjęciu propozycji albo o odmowie przyjęcia propozycji, albo niezłożenie oświadczenia. Dopiero propozycja wraz z dopełniającym ją elementem w postaci odpowiedniej reakcji funkcjonariusza tworzy pełny stan faktyczny, który wywołuje skutki z mocy samego prawa. Sąd podkreślił, że samo złożenie propozycji nie wywołuje samodzielnie skutków prawnokształtujących. W ocenie Sądu czynność taka nie jest aktem lub czynnością podjętą w ramach postępowania administracyjnego określonego w k.p.a. oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej, a także postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Sąd zaznaczył także, że z obowiązujących przepisów wynika, że jedynie propozycja nowych warunków służby przybiera postać decyzji, której zaskarżenie następuje w drodze administracyjnej przez złożenie w terminie 14 dni wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a następnie skargi do sądu administracyjnego. Z kolei spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy rozpatruje sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy, podczas gdy sądy administracyjne są właściwe jedynie w przypadkach, w których wydano decyzję o przeniesieniu, powierzeniu pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku, przeniesieniu na niższe stanowisko, przeniesieniu na inne lub równorzędne stanowisko służbowe w związku z reorganizacją jednostki organizacyjnej Krajowej Administracji Skarbowej, określeniu warunków pełnienia służby w związku ze zniesieniem jednostki organizacyjnej Krajowej Administracji Skarbowej, bądź zawieszeniu w pełnieniu obowiązków służbowych.