Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Kr 39/11 o umorzeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi L. K. na bezczynność Starosty Krakowskiego w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: 1. oddalić skargę kasacyjną, 2. oddalić wniosek Starosty Krakowskiego o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Kr 39/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie umorzył postępowanie sądowe ze skargi L. K. na bezczynność Starosty Krakowskiego w sprawie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Jednocześnie Sąd zasądził od Starosty Krakowskiego na rzecz skarżącej kwotę 340 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że L. K. wystąpiła w dniu 24 marca 2011 r. ze skargą na bezczynność Starosty Krakowskiego w sprawie jej wniosku z dnia 28 stycznia 1991 r. o zwrot nieruchomości. W odpowiedzi na skargę organ przedstawił okoliczności toczącego się postępowania wyjaśniając, że jest ono rozpoznawane tak długo z uwagi na skomplikowany charakter oraz dużą ilość działek i stron. Jednocześnie Sąd wskazał, że - jak wynika z akt sądowych (k. 24) - decyzją z dnia 10 sierpnia 2011 r., nr GN.III.JM.72211-78/06 Starosta Krakowski orzekł o odmowie zwrotu działek na rzecz L. K. Decyzja ta dotyczy wszystkich działek, co do których skarżąca zarzuciła Staroście bezczynność. Tym samym, jeszcze przed rozpoznaniem skargi organ wydał akt, o jaki wnioskowała skarżąca, zatem nie pozostaje już w bezczynności. Rozpoznanie więc skargi na bezczynność, jaka została wniesiona przez L.K., stało się bezprzedmiotowe. Stwierdzając powyższe Sąd I instancji, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako: P.p.s.a.), orzekł o umorzeniu postępowania sądowego. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 201 § 1 i art. 209 P.p.s.a.
W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego postanowienia L.K., reprezentowana przez adwokata, zaskarżając postanowienie to w całości zarzuciła naruszenie art. 149 P.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie, wskazując, iż naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy. W konkluzji wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i ustalenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania, przy jednoczesnym dokonaniu wykładni prawnej aktualnej treści art. 149 P.p.s.a. w szczególności co do braku stwierdzenia przez Sąd rażącego naruszenia prawa przez organ orzekający oraz ewentualnego wymierzenia temu organowi grzywny za powyższe naruszenie.
Ponadto wniesiono o dokonanie wykładni art. 149 P.p.s.a. w zakresie stwierdzenia, czy w przypadku, gdy sąd administracyjny na skutek wydania przez organ administracyjny decyzji po wniesieniu skargi nie znajduje podstaw do stwierdzenia bezczynności organu, powinien lub może z urzędu orzec o przewlekłym prowadzeniu przez organ postępowania administracyjnego, a tym samym o rażącym naruszeniu przez organ orzekający prawa, z którym ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zakresie wymierzania grzywny wiąże jednakowe skutki jak w przypadku bezczynności.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Starosta Krakowski, reprezentowany przez radcę prawnego wniósł o odrzucenie tej skargi, ewentualnie o jej oddalenie oraz zasądzenie od skarżącej na rzecz organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.