Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Monika Nowicka, po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1795/13 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi I. G. na pismo Burmistrza Dzielnicy Ochota Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie odmowy wykupu lokalu komunalnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 20 sierpnia 2013 r., I SA/Wa 1795/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę I. G. na pismo Burmistrza Dzielnicy Ochota Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie odmowy wykupu lokalu komunalnego.
W uzasadnieniu, Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarga dotyczyła pisma z 7 stycznia 2013 r., którym organ odmówił dokonania wykupu lokalu komunalnego, po cenie uwzględniającej bonifikatę dla najemcy. W skardze I. G. zarzuciła między innymi naruszenie uchwały nr 999/2004 Rady Miasta Stołecznego Warszawy przez błędne przyjęcie, że nie przysługuje jej 90% bonifikata przy zakupie mieszkania.
W odpowiedzi na skargę organ zaznaczył, że zaskarżona "czynność" była w istocie jedynie pismem informacyjnym i nie stanowiła rozstrzygnięcia sprawy. Powołana została uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 października 2000 r., OPK 15/00, gdzie wskazano, że sprzedaż nieruchomości jest stosunkiem cywilnoprawnym. W związku z tym organ zaznaczył, że sprawa dotycząca umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład zasobu mieszkalnego gminy ma charakter cywilnoprawny. Sprawa sprzedaży, czyli rozporządzenia nieruchomością przez jej właściciela, nie zawiera elementu administracyjno-władczego.
Odrzucając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że skarga na pismo informacyjne organu, dotycząca odmowy udzielenia bonifikaty przy wykupie lokalu komunalnego nie mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych, wyznaczonym przez art. 3 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.). Kwestionowany przez skarżącą dokument nie stanowi rozstrzygnięcia, ani nie jest aktem podjętym przez organ, ale jest jedynie pismem informacyjnym. Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu, jako niedopuszczalna, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Skargę kasacyjną wniosła I. G., zaskarżając opisane postanowienie w całości i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
1. art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a., przez nienależyte wyjaśnienie podstawy prawnej postanowienia, ponieważ w uzasadnieniu, poza przytoczeniem art. 3 p.p.s.a., Sąd pierwszej instancji wyjaśniając treść normatywną tego przepisu, wskazał tylko, że zaskarżone pismo nie jest aktem organu, ani rozstrzygnięciem tego organu. Uzasadnienie nie zawiera natomiast wywodu prawnego, to znaczy odpowiedzi na pytanie dlaczego Sąd uznał, że zaskarżone pismo nie stanowi aktu administracji publicznej lub aktu organu samorządowego, ani nie jest decyzją. Z tego względu, zaskarżone postanowienie nie poddaje się kontroli instancyjnej,
2. art. 3 § 2 pkt 1, 4 i 6 p.p.s.a. w zw. z art. 68 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) w zw. z uchwałą nr 999/2004 Rady Miasta Stołecznego Warszawy i w zw. z art. 21 ust. 2 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.) przez ich błędną wykładnię i uznanie, że odmowa udzielenia bonifikaty przy zakupie nieruchomości nie stanowi sprawy administracyjnej,